Hallo leuke mensen!

Toen ik eenmaal wist dat ik een tussenjaar ging nemen als au pair vertelde ik dit natuurlijk aan al mijn familie en vrienden. Mijn familie wist al langer van de plannen, maar sommige van mijn vrienden had ik nog niks verteld. De eerste vraag die ze stelden was: ‘Huh, wat is dat nou weer?!’ Deze vraag werd overigens vooral door jongens gesteld…

Ik probeerde deze vraag zo goed mogelijk te beantwoord, maar om eerlijk te zijn, wist ik ook niet wat het nou precies inhield, want ik had het nog ooit gedaan. Ik zei altijd maar dat het een soort oppassen was en dat je bij het gezin inwoonde. Als ze dan nog geen idee hadden, vroeg ik of ze de films The sound of music en Nannay mcphee kenden. Vaak kenden ze deze wel en snapten ze het iets beter. Het gevolg was wel dat ik geassocieerd werd met zingende nonnen en gemene heksen… Nu ik een maand in London zit als au pair weet ik al veel beter wat het is en ik kan je vertellen dat het zeker niet hetzelfde is als oppassen!

Natuurlijk, de basis is hetzelfde. Je zorgt voor/let op de kinderen van andere mensen. Maar dat is ook ongeveer de enige overeenkomst. Bij oppassen gaat het vaak op een avond of middag en hooguit een hele dag. Daarna vertrek je weer naar huis en ga je allemaal verder met je eigen dingen. Tijdens het oppassen ben je niet zozeer bezig met opvoeden, maar vooral bezig met de kinderen vermaken. Natuurlijk is het niet zo dat je bij oppassen alles toe laat, maar het is toch anders. Bij oppassen was ik vaak wat soepeler met regels. Niet stipt om 20:00 naar bed, maar nog even een spelletje afmaken en dan om 20:10 naar bed, laat je dan makkelijker toe. Bovendien vonden de kinderen het vaak erg leuk als ik kwam en dan vond ik het ook gezellig om met hun spelletjes te doen of gezellig te kletsen. Als je aan het oppassen bent, ben je er niet zozeer voor jezelf. Zodra de kinderen op bed liggen dan heb je natuurlijk tijd om tv te kijken of huiswerk te maken, maar als ik een hele middag/dag moest oppassen dan ging ik niet veel dingen voor mezelf doen, maar probeerde ik vooral met de kinderen bezig te zijn.

Als au pair woon je vaak bij het gezin in. Dit is aan de ene kant ontzettend gezellig, want je wordt toch wel een beetje onderdeel van het gezin, maar het is soms ook wel lastig. Als de ouders allebei thuis zijn, maar met iets bezig zijn en de kinderen krijgen ruzie, wat doe je dan? Het is dan die bedoeling dat jij ingrijpt, maar het voelt heel erg raar om ‘boos’ tegen de kinderen te worden waar de ouders bij zijn. Dat is het ook het grote verschil met oppassen. Hier moet je wel soms degelijk opvoeden. Natuurlijk volg je over het algemeen de regels van de ouders, dus het is niet zo dat je je eigen opvoedideeën toepast. Als de kinderen niet luisteren, dan moet je ‘boos’ durven worden en eventueel straf durven geven. Nu is dat nog makkelijk gezegd dan gedaan. De komende 8 maanden zit ik hier nog en dat wil ik graag ook zo houden. Aan de ene kant wil je dus dat de kinderen naar je luisteren en gezag voor je hebben, maar aan de andere kant wil je ook niet overkomen als een gemene heks. De kinderen moeten niet bang voor je worden en stiekem wil je ook wel dat ze je aardig vinden. Dus ergens is het een balans vinden tussen gezellig doen en streng zijn. Dat is dus het eerste grote verschil: opvoeden.

Dan is er nog een groot verschil. Als au pair ben ik hier in de eerste plaats voor de kinderen, maar daarnaast ben ik hier toch ook voor mezelf. 9 maanden alleen maar voor kinderen zorgen en verder niks doen houdt niemand vol. Tenminste, ik niet. Als de kinderen op school zitten en in het weekend ben ik dus veel op pad om leuke dingen te doen samen met andere mensen. Daarnaast ben ik doordeweeks ook wel eens een ochtend/middag vrij, dus dan hoef ik ze niet op te halen of te brengen naar school. Als ze op die dag een sportwedstrijd hebben, dan kan dat soms betekenen dat ik voor mezelf kies en niet kom kijken. Dit moet je durven, want soms zullen ze dit jammer vinden. Natuurlijk is het ook leuk om naar de wedstrijden te gaan. Engelse scholen vinden sporten erg belangrijk, dus het is altijd wel leuk om te zien! Maar als je al de hele week druk bent geweest met de kinderen, dan vind je het heerlijk om even zelf iets te gaan ondernemen. Als ik gewoon zou oppassen dan zou ik vanzelfsprekend meegaan naar zo’n wedstrijd, omdat die kinderen dat leuk vinden en ik ben er niet zozeer voor mezelf. Hier niet. Nu klinkt het misschien heel egoïstisch, maar ik ben van mening dat het ook belangrijk is dat je leuke dingen voor jezelf doet. Anders houd je het niet vol al die tijd. Na een maand is het voor mij nog steeds een balans zoeken tussen tijd voor mezelf en tijd voor de kinderen en opvoeden. Ik denk dat dit iets is wat altijd lastig zal blijven, maar dit maakt het niet minder leuk en uitdagend!

Laatste was ik met Merel en Maudi aan het lunchen en toen kwamen we op dit onderwerp. We vonden allemaal dat het toch anders was dan oppassen en daarom besloot ik er een stukje over te schrijven, zodat mensen uit mijn omgeving (vooral de jongens haha) en meiden die twijfelen of ze dit willen doen een beter beeld krijgen van aupair zijn. Laat je vooral niet afschrikken als je dit misschien wilt gaan doen. Het kan allemaal soms best lastig zijn en je onzeker maken. Ik ben af en toe ook onzeker of ik het wel goed doe, ondanks dat ik best wel wat oppaservaring heb. Maar ik merk steeds meer dat het steeds beter gaat en dat de kinderen en ik meer en meer aan elkaar gewend raden.

Ik ga nu even een boodschappenlijstje maken en boodschappen doen. Jaja, hoort er ook bij! Hele fijn dag gewenst!

Liefs, Es