Het leven als au pair ~ 7 ~ Bezoek uit Nederland & aftellen naar kerst!

Donderdag 4 december tot vrijdag 19 december

Hallo lieve mensen!

Ach, ik ga al niet eens meer sorry zeggen voor het feit dat ik weer 2 weken niks gepost heb, haha. Het begint inmiddels een beetje gewoon te worden..:)

Gelukkig was ik na mijn vorige post voldoende opgeknapt om zaterdag mijn tante van het vliegveld te halen! Heathrow is voor mij een uurtje reizen, dus om 09:00 zat ik in de bus. Toen ik op Heathrow aankwam, was de hele hal uitgestorven. Eerst dacht ik dat ik verkeerd zat, maar op de informatie borden stond toch echt dat ze daar aan zou komen. Gelukkig kwam ze na een tijdje de deuren door gelopen! Zo leuk om weer iemand uit Nederland te zien! Nadat we even bij mij thuis geluncht hadden, gingen we naar het station. Vanaf daar wilden we de trein naar Waterloo pakken. Vanaf mij gaan er 3 treinen naar Waterloo: een snelle, een semi-fast en een langzame. Wij stonden op het perron te wacht voor de snelle, maar die kwam maar niet. Toen kwam op het perron naast ons de langzame aan, dus wij wilden die dan maar pakken. Op het moment dat we in die trein stonden, zagen we de snelle aankomen. Dus ik druk op het knopje van de deur, spring eruit en kijk achterom...Daar zie ik hoe de deuren precies voor de neus van mijn tante dichtgaan en de trein wegrijdt..oops. Ik snel rennen naar de sneltrein, maar de deuren gingen al dicht. Ik zag de conducteur nog staan, dus ik snel erheen en vragen of ik alsjeblieeeeft nog mee mocht. Gelukkig mocht ik nog mee! Ik moest via het conducteurdeurtje naar binnen, maar hee, ik zat in de trein! Uiteindelijk was ik dus 20 minuten eerder dan Hanneke op het station, want zij zat in de stoptrein. Nadat we elkaar weer gevonden hadden gingen we met de metro richting Chinatown. We wilden heel graag de musical Mama Mia die avond en in Chinatown kun je (goedkopere) kaartjes halen. Helaas waren ze nog steeds ontzettend duur, dus besloten we het niet te doen. Daarna hebben we vooral veel rondgelopen en zo kwamen we langs Leicester square, Covert Garden etc. Daarna een metro gepakt naar Notting Hill waar we in een pub even wat dronken. Inmiddels hadden we erg honger en toen besloten we naar Westfield te gaan. Daar was ik een paar weken geleden ook geweest en het leek haar heel leuk! Toen we daar aan kwamen, hebben we de lekkerste burgers ooit gegeten bij Byron Burgers. Daarna waren we zoo ontzettend moe dat we besloten om naar huis te gaan. We namen een bus die eerst langs de plek ging waar Han sliep en daarna langs mijn huis. Het probleem was dat we niet meer wisten hoe de halte heette waar zij uit moest stappen. Inmiddels was het ook donker geworden, dus naar buiten kijken was ook niet heel makkelijk. Uiteindelijk herkende we iets en is ze maar uitgestapt. Gelukkig bleek het de goede halte te zijn!

Zondagochtend begonnen we met een Engels ontbijtje bij de pub, mjam. Daarna gingen we naar de kerk in Teddington. Toen die was afgelopen gingen we door naar Kingston en dat was zo leuk! Het is echt een heel leuk stukje Londen, maar totaal niet toeristisch. Nadat we wat door de straten hadden gedwaald, gingen we naar onze Afternoon Tea. We zaten in een heel leuk restaurant met live pianomuziek! Een half uur nadat we onze bestelling hadden doorgegeven hadden we nog niks. We begonnen trek te krijgen, dus ik vragen waar onze high tea bleef. Hij rende meteen weg en kwam 2 seconden weer terug met de etagère vol lekker dingetjes. Vervolgens gebeurde hetzelfde met de thee. Tegen de tijd dat we alles al op hadden kwam de thee pas. Een paar minuten later kwam hij vers gebakken nieuwe scones brengen om het goed te maken. Mjam, dat was prima, haha. Ondertussen konden we genieten van een prachtige zonsondergang. Londen, wat ben je toch mooi! Nadat we even 3 uur niks gedaan hadden en op bed hadden gelegen hadden we weer wat energie om uit eten te gaan.We gingen naar de Pizzaexpress bij mij in het dorp en dat is zooo lekker! Gezellig 2.5 uur lang zitten kletsen en eten.

Maandag was alweer de laatste dag dat ze er was :( Nadat ik eerst 's ochtends de kinderen had klaar gemaakt, gingen we weer samen ontbijten. Daarna op naar het centurm! Dit keer zaten we wel in dezelfde trein...Vanaf Waterloo zijn we toen naar Oxford Street gelopen. Een wandeling van ongeveer 1.5 uur. Je komt dan langs de Big Ben, Westminster Abbey, Chinatown, Picadilly Circus etc. Het was echt heerlijk weer, dus erg leuk om gewoon een beetje rond te dwalen. Op Oxford Street natuurlijk wat winkels in geweest, maar het was zoo onwijs druk. Hoe dichter bij kerst, hoe drukkker het is hier. Nadat we de straat uit waren naar Harrods gegaan. Dit is toch wel een must-see in Londen en zeker met kerst. Dan versieren ze daar de etalages over de top met kerst. Nadat we die hadden bewonderd, gingen we naar binnen. Op de een of andere manier waren we enorm verdwaald en konden helemaal niks vinden. We moesten eerst 10 minuten naar een lift zoeken, daarna 15 minuten naar een toilet en daarna weer 10 minuten naar een andere lift. We hadden allebei best wel trek, dus wij werden redelijk grumpy na een tijdje, haha. Gelukkig vonden we uiteindelijk de weg naar buiten en konden we lunch halen! Hierna was het alweer tijd om op Waterloo afscheid te nemen. Hanneke ging de metro naar Heathrow nemen en ik moest op tijd thuis zijn voor de kinderen. Het was super leuk om iemand over te hebben uit Nederland en alles te laten zien. Zo heeft zij nu toch meer een beeld bij de verhalen dan andere mensen! Hieronder kun je de vlog bekijken van deze dagen!

Dinsdag had ik me opgegeven op de school van de meisjes om mee te helpen met koekjes te bakken, super fun om te doen! Al die kinderen vol enthousiasme ingredienten in hun koekjesdeeg doen en vervolgens koekjes vormen. Engelse scholen zijn zo veel anders dan de Nederlandse, maar wel heel erg leuk!

Het was alweer een tijdje geleden dat ik met Maus had afgesproken, dus woensdag ging ik samen met haar naar Kingston! We gingen op zoek naar een verjaardagcadeau voor haar hostkindje en hebben daarvoor een half uur in de Waterstone's moeten rondlopen, heel vervelend...De Waterstone's is een Engelse boekwinkel en echt zo leuk! Ik zou er uren kunnen rond lopen. Daarna hadden we zin in ijs, dus haalden we een ijsje! Koud, maar lekker. Op de een of andere manier mis ik altijd de trein als ik met Maus afspreek, dus toen moest ik weer een half uur kouwkleumen op het station, ugh.

Vrijdag was het Chirstmas Jumper Day! In Engeland zijn de kersttruien ontzettend populair en loopt iederen (ook zakenmannetjes) erin. Op deze dag mochten alle kinderen een Jumper aan doen in plaats van hun schooluniform. Super leuk om al die truien te zien, maar...ik had geen jumper! De kids vonden dat ik er eentje moest, dus ik naar de Primark, terwijl zij op school zaten en een jumper gehaald. 's Middags met z'n allen foto's gemaakt van de truien en daarna pannenkoeken gebakken!

Ontbijten met pannenkoeken is echt onwijs lekker, dus dat deed ik zaterdag dan ook! Daarna vertrok ik naar Kensington, want daar had ik afgesproken met Janneke. Na eerst wat winkels te zijn afgegaan voor kerstcadeautjes gingen we naar The Old Dutch, een Nederlands pannenkoekenhuis. Ja, weer pannenkoeken. Nee, dat was niet erg, haha. DIe pannenkoeken daar zijn echt zo onwijs groot, maar ook zo onwijs lekker! 's Avonds moest ik oppassen, dusik ging alweer op tijd naar huis.

De dagen erna kan ik me eigenlijk niet meer herinneren, dus veel bijzonders zal ik wel niet gedaan hebben...

In een van de vorige blog schreef ik dat we naar Winterwonderland waren geweest, maar dat het zo druk was dat we weer weg gingen. Daarom deden we nu een tweede poging op dinsdag. Samen met Janneke en Ann-Sophie ging ik naar Hyde Park. Dit keer was het gelukkig harstikke rustig! We begonnen met een tochtje in het reuzenrad. En dat was toch een avontuur met 3 meiden die het niet zo op hoogtes hebben...Gelukkig was het uitzicht super mooi en kwamen we weer veilig terug. Daarna nog een paar uurtjes rond gelopen en genoten van alle kraampjes en attracties. Hierna was het helaas tijd om afscheid te nemen van Ann-Sophie. Haar gezin heeft haar niet meer nodig, dus zij komt helaas niet meer terug in het nieuwe jaar! Janneke en ik hadden nog tijd over dus we besloten naar Oxford Street te gaan. Daar kocht ik nog wat kerstcadeau's (jaaa, nog meer) en gingen we op zoek naar een leuk kerstoutfit. Alles wat ik aandeed was het gewoon net niet, dus na 3 winkels die zoektocht ook maar opgegeven. Daarna had ik het geweldige idee om het eerste stuk met de bus naar huis te gaan en daarna met de trein. Dit duurt wel iets langer, maar ik vind de bus leuker, omdat je dan nog iets van de stad ziet. Niet zo'n slim idee. De bus had z'n dag niet zo waardoor het allemaal ontzettend lang duurde. Tegen de tijd dat ik eindelijk bij de trein was, was ik moe, chagrijnig en koud. Snel terug naar huis en nog even in bed liggen tot ik de meiden weer moest halen.

Woensdag en gisteren stonden vooral in het teken van opruimen, wassen draaien, tas pakken, kerstkaarten schrijven en uitrusten. Ik ben zo ontzettend moe. Ik merk dat mijn geduld iets minder is en dat ik enorm chaotisch ben op dit moment. Ik kan dan ook niet wachten tot ik dinsdag naar Nederland vertrek! Nu dus de dagen aftellen! Iedereen is hier trouwens toe aan vakantie. We zijn allemaal verkouden en de kinderen zijn ook iets sneller chagrijnig dan normaal. Ach, hoort er ook bij. Hopelijk zijn we in het nieuwe jaar weer allemaal fris en fruitig!

De vlog van deze dagen moet ik nog even editen. Daar had ik de afgelopen dagen de energie, tijd en concentratie niet voor, dus dat doe ik zo snel mogelijk in de vakantie!

Voor nu ga ik nog even mijn was opvouwen en opruimen en daarna ga ik heerlijk slapen, weltrusten!

1.5 uur later: dus...bijna gelukt. Ik wilde nog 'even' de foto's van m'n mobiel halen, in collages zetten en uploaden..oops. Maar nu echt slapen!

Liefs, Es

Ohja, Londen is heel mooi. En ik woon er. En dat is tof. Ok. Doei.

Het leven als au pair ~ 6 ~ Winkelen, lunchen & ziek zijn

Maandag 24 november tot woensdag 3 december

Hallo lieve mensen!

Argh, daar gaat het ritme weer…Ik was echt van plan om zondag weer een blog te typen, maar ik werd ziek! Nu ben ik nog steeds ziek, maar ik vond dat ik het nu toch echt maar moest doen, want anders ging het nooit meer gebeuren. Dus ik zit hier nu met een dikke, warme sjaal om mijn nek en heel veel zakdoekjes bij de hand dit te typen!

De afgelopen anderhalve week zijn in een soort roes aan me voorbij gegaan. Ze gaan zo snel! Dingen die een week geleden gebeurden, voelen als 2 dagen. Vorige week dinsdag had ik afgesproken met Merel, Maudi en Laura in Kingston. Na eerst door wat winkels (HEMA!!!) te hebben gelopen, gingen we naar de pizzahut. Daar hebben we heerlijk gegeten en gezellig zitten kletsen. Daarna moesten we allemaal weer redelijk op tijd naar huis, want er moest gewerkt worden!

et wachten was, had ik er spijt van dat ik geen handschoenen bij me had. Uit school gingen we niet direct door naar huis, want een van de meiden had een Netball-wedstrijd. Ik snap de sport nog steeds niet helemaal, maar het is een soort korfbal..maar dan anders. Onder het genot van een warme chocolademelk genoten haar zusje en ik van de wedstrijd. Helaas wonnen ze niet, maar het was alsnog leuk om mee te maken!

Vrijdag zou een drukke dag worden. ’s Ochtends ging ik naar een cross country wedstrijd van de meiden kijken. Dit is een hardloopwedstrijd door het bos van 1.5 km. Zo’n 300 schoolmeisjes deden mee en het was zo leuk om al die meisjes fanatiek te zien rennen! Het bos was redelijk nat, dus ze kwamen allemaal terug met modder over hun hele lichaam. Ze waren allemaal harstikke trost op het feit dat ze hun school mochten representeren en hadden heel veel fun! Na schooltijd kwamen er 11 vriendinnetjes mee naar huis voor een filmavond. We keken Nativity 2 (kerstfilm) met z’n allen en aten daarna een boordje knakworst. Gelukkig gedroegen alle meisjes zich keurig en viel het allemaal mee met de drukte.

Op zaterdag zou ik naar Winterwonderland in Hyde Park gaan samen met Maus, Alana en Janneke. Ha, dat idee was leuk, maar de uitvoering is minder. Het begon er al mee dat we uiteindelijk 3 uur later aankwamen dan gepland was. Janneke en ik hadden het laatste stuk samen gereisd en Maudi en Alana ook. Toen we daar aankwamen was het hartstikke druk, dus voor we elkaar gevonden hadden was het een uur verder. Toen we elkaar gevonden hadden, besloten we om Winterwonderland te laten voor wat het was en ergens te gaan eten. Janneke voelde zich niet lekker, dus die ging weer terug naar huis. Met z’n drieën gingen we vervolgens naar Vapiano. Dit is een Italiaans restaurant. We besloten lopend te gaan, maar dit was iets verder dan gedacht. Drie kwartier later kwamen we aan en hadden we ontzettend honger. Ik at een heerlijke pasta en daarna hebben we nog 3 uur lang zitten kletsen voor we weer naar huis gingen. Maus en ik moesten dezelfde kant op, dus het eerste stuk hebben we gezellig samen kunnen reizen. Doodmoe lag ik in bed en toen voelde ik het opeens….keelpijn.

En dat is ongeveer een beschrijving van de afgelopen dagen. Vanaf zondag voel ik me al ziek. Ik ben ontzettend verkouden. ’s Nachts kan ik amper slapen door het hoesten en overdag heb ik nergens energie voor. De afgelopen dagen heb ik dus al verschillende leuke dingen moeten afzetten. Gelukkig is mijn hostmum zo lief om zoveel mogelijk taken van mij over te nemen, zodat ik niet al te veel hoef te doen. De kinderen zijn ook harstikke lief en doen extra hun best om me beter te laten voelen. Inmiddels ben ik het wel weer een beetje zat om de hele dag in bed te liggen. Dat kan ik gewoon niet! Ik ga dan ook gekke dingen doen als ik me verveel, haha.

Voor nu ga ik weer mijn bedje in en lekker slapen!

Liefs, Es

Keuzes maken; iemand een handleiding?

Hallo lieve mensen!

Dit keer weer een heerlijk psychologisch kletspraatje met mezelf in plaats van een weekverslag! Deze gaat over keuzes maken, iets wat niet mijn sterkste kant is, haha. Mijn reisblog ben ik gestart om mensen op de hoogte te houden van wat ik hier zoal doe, maar ik doe het ook als een soort uitlaatklep voor mijzelf en om mensen te laten zien wat er zoal in mijn omgaat, terwijl ik hier ben. Ik merk dat als ik over dit soort dingen schrijft, dat ik dan zelf een beter overzicht heb. Geniet van je dag en er komt zondag (of maandag) nog een weekverslag & vlog online!

Mensen die mij enigszins kennen weten dat ik nooit zo heel goed geweest ben in keuzes maken. Vroeger kon ik ontzettend lang nadenken wat ik op mijn brood wilde, want tja..als je het pasta nam kon je geen hagelslag nemen. Inmiddels heb ik het in de loop van de jaren iets beter geleerd en kan ik sneller beslissen wat ik op mijn brood wil. Tegenwoordig zijn grote, belangrijk keuzes nog steeds lastig. Zoals een studie kiezen. Ohohoh, wat lastig!

Tot vorig jaar november (VWO 6) had ik geen idee wat ik wilde doen. Vroeger wilde ik graag dolfijnentrainster worden (wie niet?), maar dat idee liet ik al snel varen toen ik erachter kwam dat ik en dieren geen combinatie zijn. Daarna heb ik jaren advocaat of rechter willen worden, maar ik ben slecht in discussiëren over het algemeen, dus dat werd hem ook niet. In VWO 4 wilde ik graag psychologie gaan studeren, maar na een gastles van psychologiestudenten bij mij op school was dat ook over. Ik werd na 50 minuten al gillend gek van hoe diep alles ging. Toen heb ik anderhalf jaar rondgelopen met het idee dat ik het wel ging beslissen na mijn examens. En toen besloot de regering om de inschrijvingsdatum op 15 mei te zetten. Dus…tot zover dat idee.

Nu weet ik al een aantal jaar wat ik leuk vind om te doen, maar tot zover kon ik geen matchende studie vinden. Ik vind het ontzettend leuk om:

- Iets met kinderen te doen

- Mensen te helpen en iets te leren

- Leiding te geven en dingen te organiseren

- Dingen te weten te komen over het menselijk lichaam en onze gezondheid etc.

Voor mijn gevoel was er geen enkele studie waarmee ik zoiets zou kunnen doen. Tot ik in november 2013 naar de open dag van de HAN in Nijmegen ging. Ik kwam langs de opleiding voeding en diëtetiek en besloot een kijkje te nemen. Bam, ik was verkocht. Wat leek me dat geweldig! Ik kon hier van alle 4 de dingen iets in vinden, soms wat meer en soms wat minder. Bij de HAN zouden ze dat jaar voor het eerst decentrale selectie hebben, dus dat ging spannend worden. Na 2 ronden kreeg ik vlak voor mijn examens te horen dat ik door was en in September mocht beginnen aan de opleiding. Natuurlijk was ik ontzettend blij en gelukkig haalde ik mijn examens. Niets weerhield mij er dus van om te beginnen! Of toch wel? Jups, mijzelf! Natuurlijk kwam de twijfel weer om de hoek kijken. Moest ik dit nou wel doen? Was dit wel de goede studie? Past het wel echt bij mij? Wat als ik verkeerd kies? Etc. Veel mensen om mij heen zeiden tegen mij dat academische Pabo ook wat voor mij zou zijn. Na meerder keren naar open dagen geweest te zijn geweest had ik besloten dat dat niks voor mij was. Bang dat ik me daar toch na een jaar of wat ging vervelen, omdat het niveau nooit moeilijker dan groep 8 wordt. Maar nu begon het toch wel weer te kriebelen. Met academische Pabo heb je ook nog pedagogische wetenschappen erbij en daar kun je ook weer een heleboel mee. Kortom, ik kon weer eens niet kiezen.

Na de examens was ik alleen zo klaar met leren, toetsen en alle stress en spanning die erbij komt kijken, dat ik eigenlijk helemaal niet wilde studeren! Om nou een heel jaar niks te doen ging me iets te ver, dus ging ik kijken wat ik wilde gaan doen. Zo zit ik nu, 4 maanden later, in London als au pair! En wat vind ik dit heerlijk! Ik heb het hier harstikke naar mijn zin en even geen toetsen, leerstof en vervelende deadlines. Natuurlijk, hier moet er ook veel gedaan worden, maar ik vind het (meeste) leuk om te doen en heb totaal geen last van stress of spanning! Bovendien kan ik nu even rustig nadenken over welke studie ik nou echt wil doen. Toch?

Dat valt nog vies tegen, want in januari start de selectie voor voeding en diëtetiek weer, dus voor die tijd moet ik het weten. Oops, dat is nog maar 1 maand…HELP. Nu was het allemaal niet zo’n probleem tot vandaag.

Ik had inmiddels besloten dat ik gewoon ging beginnen met voeding en diëtetiek, want het lijkt me nog steeds een hele toffe studie! Nu ik alleen zoveel met kinderen omga, besef ik weer hoe leuk ik dat vind. Vanavond had ik een heel gaaf gesprek met de meiden. Ze waren allebei heel moe en voelden zich heel leeg en emotieloos. Ze wisten niet zo goed wat ze nou van dingen moesten vinden, omdat ze niet echt iets voelden. Toen probeerde ik hun uit te leggen dat ze de afgelopen dagen zoveel leuke en spannende dingen hadden meegemaakt, dat hun hersenen nu een beetje moe waren. Natuurlijk moest dit verder uitgelegd worden en voor ik het wist zat ik het volgende half uur met ze te kletsen. In Jip en Janneke taal probeerde ik uit te leggen dat als je iets ziet met je ogen, dat je ogen treinwagonnetjes (prikkels) over de rails (zenuwbaan) naar je hersenen sturen. Daar gaan de treinwagonnetjes elk naar hun eigen station, bijvoorbeeld: school, sport en familie. Zo gebeurt dit ook met je oren, neus en handen. Nu is het zo dat als je heel veel doet, je er in je hersenen heel veel treinwagonnetjes komen. Dan ontstaat er een beetje file en kunnen je hersenen de wagonnetjes niet meteen naar het goede station brengen. Daarom kan het even duren voor je een gevoel bij iets krijgt, er staat immers file! Een goede oplossing voor zoiets is om te gaan slapen. Je krijgt dan geen nieuwe prikkels binnen en je hersenen kunnen dan alle wagonnetjes naar het goede station brengen!

Op deze manier heb ik hun geprobeerd om zulke ‘volwassen’ onderwerpen uit te leggen. En I love it! Ik merkte nu pas weer hoe leuk ik het vind om kinderen moeilijke dingen uit te leggen. Proberen om dingen in hun taal en op hun niveau te maken en via voorbeelden iets duidelijk te maken. Super tof natuurlijk, maar nu begint het toch weer te kriebelen…Is psychologie/pedagogische wetenschappen of academische Pabo toch niet wat voor mij? En nu weet ik het dus niet meer.

Hoe kan ik nou in januari beslissen wat ik in September wil doen? Dat is ruim 8 maanden later en er kan dan zoveel gebeuren! Ik merk nu al dat ik begin te veranderen. Ik voel me een stuk volwassener (jaajaa), zelfverzekerder en ik durf veel mee dan ik ooit had durven hopen. Hoe is dat straks in Juli, als ik hier 9 maanden ben en weer naar huis ga? Wie weet wil ik wel helemaal niks meer met kinderen doen, omdat ik ze even helemaal zat ben. Of wie weet wil ik wel iets technisch gaan doen...Alhoewel, dat gaat denk ik nooit gebeuren, sorry pap. Anyway, jullie snappen wat ik bedoel. Ik weet het gewoon niet!

Als iemand een tip weet hoe ik deze keuze makkelijker ga maken, let me know! Ik weet het namelijk niet meer zo goed en ik denk dat ik maar gewoon mijn eigen studie ga ontwikkelen. Met alle dingen die ik wil!

Maar misschien moet ik gewoon een durven kiezen! Gewoon kiezen wat ik het liefst wil en dan niet nadenken over de dingen die ik ga missen, omdat ik die niet kies. En ik denk stiekem dat, of ik nou voeding en diëtetiek ga doen of academische Pabo, ik het allebei harstikke leuk ga vinden!

Ik hou jullie op de hoogte wat ik nu kies, maar voor nu eerst een broodje pasta eten! (die keuze is hier niet moeilijk, want hier is geen hagelslag…)

Liefs, Es

Het leven als au pair ~ 5 ~Sinterklaas, supermarkten en een verrassing!

Maandag 10 november tot zondag 23 november

Hallo lieve mensen!

Als eerste even een hele grote sorry! Ik probeer een soort ritme aan te houden dat ik elk weekend een nieuwe blog plaats, maar de afgelopen weken is dat lichtelijk mislukt...oops. Maar...om het goed te maken heb ik aan het einde een verrassing voor jullie!Niet nu stiekem snel naar onder scrollen, maar geniet eerst nog even van mijn verslag van de afgelopen 2 weken!

Maandag 10 november ging, na de standaard werkochtend, naar Kingston samen met Maudi. We hadden afgesproken, omdat we allebei even onze frustraties kwijt wilden over van alles en nog wat. Stiekem is het dan best fijn om samen even een uurtje over alles te zeuren om vervolgens gezellig met elkaar te lunchen om weer vrolijk te worden! Daarna was het tijd voor boodschappen. Terwijl zij voor haar gezin wat dingen kocht, kocht ik dingen voor die van mij. We voelden ons ontzettend oud en een soort huismoeders, maar ohoh, wat was dat gezellig. Ons karretje had een afwijking naar rechts, waardoor ik van alles heb omgereden en aangereden!

De dagen erna werd ik ziek. Geen idee wat het precies was, maar alles deed pijn, het eten smaakte niet en mijn hoofd leek te ontploffen. Na 2 dagen vond ik het wel weer genoeg en ging ik donderdag mee op schooltrip met de jongste meiden. We gingen met de bus naar een Shakespeare tempel. Daar moesten ze zelf een stuk van hem opvoeren met zelf geknutselde maskers. Erg leuk om mee te maken en gezellig met die kinderen te kletsen! Blijkbaar vond mijn lichaam het niet zo tof dat ik weer dingen deed, want vrijdag bracht ik weer door in mijn bedje.

Zaterdagochtend kwam er een pakketje voor mij aan. Daarin zaten want Nederlandse tijdschriften, chocola en een hele lieve kaart van mijn familie. Super leuk om die te krijgen! Daarna geskypt met een groep vrienden die een reünie hadden. Super gezellig om die allemaal weer even te zien en te spreken! Na het skype gesprek moest ik snel mijn spullen pakken en richting de trein, want ik had afgesproken met Merel en Janneke! We gingen naar Chinatown en na daar geluncht te hebben, zijn we via Picadilly Circus en Regent Street naar Oxford Street gelopen. Het was ontzettend druk overal, dus echt rustig kijken was er niet bij, maar gezellig was het wel! ’s Avonds samen met Janneke eerst pizza gegeten en daarna naar de The Imitation Game geweest in de bioscoop. Super gave film!

Zondagmiddag vertrok ik richting Heathrow Airport om daar Maudi steunen. Haar moeder was een weekje lans geweest en ging nu weer terug naar Nederland. Maus vond het een fijn idee als ik er was om haar te steuenen en af te leiden. Natuurlijk laat je je vriendinnetjes op zulke momenten niet alleen, dus ik heb haar de rest van de tijd gezelschap gehouden. Nu hadden wij het plan om op Heathrow wat te eten. Aangezien het een van de grootste luchthavens in de wereld is, moet er wel iets te eten te vinden zijn, dachten wij…niet dus. Wij zaten in terminal 5 en dit was een soort achterafsgebouw met helemaal niks. Dus stonden wij daar met een lege maag. Vervolgens hadden wij het geniale idee om naar de dichtstbijzijnde Mac te rijden. Het was volgens de tomtom 10 minuten rijden, maar wegens ons geweldige richtingsgevoel werd het 30 minuten, nadat we 5 keer over dezelfde rotonde fout waren gereden. Toen we eenmaal aan waren gekomen, bedacht Maus dat ze moest oppassen. Dus hup, snel eten gehaald, afscheid genomen en ze ging weer richting haar huis. Toen stond ik daar in de middle of nowhere..alleen..Gelukkig heb ik de app Citymapper (aanrader!) en kon ik zien welke bussen ik moest nemen. Nadat ik eerst 10 minuten langs een onwijs drukke weg moest lopen, kwam ik aan in een soort vage straat met een bushalte. Nu weten de mensen die mij kennen dat ik niet zo’n grote held in het donker ben, dus dit was al een heel avontuur op zich. Vervolgens kwam de bus eraan en bleek ik de enige vrouw te zijn. Dan voel je je toch niet zo op je gemak als al je mannen je bekijken alsof je een stuk vlees bent. Gelukkig kwam er na 30 minuten een einde aan de rit en was ik gelukkig bijna thuis. Eenmaal thuis rolde ik doodmoe mijn bedje in na dit nachtelijke avontuur.

Iets wat ik hier helemaal niet meekrijg is het hele sinterklaasgebeuren. Stiekem vind ik het helemaal niet zo erg, want volgens mij is Sinterklaas dit jaar vooral een feest vol met discussies, maar dat even ter zijde. Het enige wat ik echt wel een beetje mis, is het sinterklaassnoep. Pepernoten kennen ze hier niet, laat staan de chocoladeversie. Gelukkig was er afgelopen maandag een Nederlandse Sinterklaas&Kerstmarkt ergens in Londen! Samen met 4 andere Nederlandse aupairs gingen we daar heen. Heerlijk om even rond te lopen tussen de Nederlandse dingetjes. Natuurlijk gingen we niet met lege handen naar huis :) Daarna nog even met z’n alleen een Starbucks gehaald. Ik koos dit keer voor een groene thee, maar ugh, dat was een foute keus. Ik ben echt dol op de starbucks, maar sorry guys, die thee van jullie is niet te drinken!

Woensdag had ik afgesproken met Ann-Sophie. Een Duits meisje dat ik voor het eerst ging ontmoeten. Het klikte harstikke goed en we hebben een hele gezellig middag gehad op Oxford Street en hebben lekker gekletst. Dit gaan we zeker vaker doen! Het is zo leuk dat alle meisjes waarmee je afspreekt zo aardig zijn! Tenminste, tot nu toe, haha. Vrijdag heb ik nog afgesproken met Merel. We gingen vlak bij haar lunchen en hebben weer even bijgepraat!

De rest van de dagen heb ik niet heel veel bijzonder dingen gedaan. Lekker uitgerust, wasjes gedraaid, boodschappen gedaan etc.

Zaterdag had ik een hele toffe dag op de planning staan, want ik ging naar de bios met Maus! We gingen naar Westfield, een onwijs groot winkelcenturm in Londen. Daar gingen we naar The Hunger Games; Mockingjay part 1. Ik ben ontzettend fan van de boeken en de films, dus ik was heel erg blij dat hij eindelijk draaide. En ohoh, wat was die tof! Ga hem zeker kijken als je hem nog niet gezien hebt! Daarna nog lekker rondgelopen door het gigagrote winkelcentrum om vervolgens met de bus (met leuke jongens!) terug te gaan richting Waterloo. Zo fijn dat als je hier een leuk iemand ziet, dat je dat gewoon tegen elkaar kan zeggen, want ze verstaan je toch niet! Nu is het natuurlijk wachten op de dag dat die ene leuke jongen wel verstaat wat je zegt…

Vandaag heb ik niet zo heel veel bijzonder dingen gedaan. Ik ben weer naar de Teddington Baptist Church geweest en vanmiddag heb ik aan de verrassing gewerkt, geskypt met wat vrienden en mijn familie.

Al met al waren het 2 erg drukke weken. De komende tijd gaat echt een heerlijke tijd worden! Heel Londen is in de kerstsfeer en het geeft zo’n warm en knus gevoel! Nu alleen nog wachten tot de regen overgaat in sneeuw!

Tot slot had ik jullie nog een verrassing beloofd! Afgelopen week begon het steeds meer in mijn hoofd op te komen om eens te gaan vloggen (filmen) over wat ik zoal doe en beleef. Toen ik het er op Skype met 2 vriendinnetjes over had, waren die meteen heel erg enthousiast en daarom heb ik vrijdag en zaterdag gevlogd! Vanmiddag heb ik de hele middag het aan elkaar zitten editen en dat was toch lastiger en meer werk dan verwacht, maar het is gelukt! Ik doe het overigens in de eerste plaats voor mezelf, omdat ik dit avontuur op zoveel mogelijk manier wil vastleggen! Maar natuurlijk doe ik dit ook om mijn familie, vrienden en andere geïnteresseerden en zo goed mogelijk beeld van mijn leven hier te weten! Ik weet dat de kwaliteit soms om te huilen is en dat het er allemaal niet erg professioneel uit ziet, maar hé, dat ben ik ook niet! Laat gerust weten wat je er van vindt, want als jullie het leuk vinden dan kan ik het vaker/altijd gaan doen! En ohja, als er iemand is die meer verstand heeft van editen etc. laat het even weten, want ik snap er dus niks van, haha.

Nu ga ik lekker slapen, want morgen weer om 06:45 opstaan!

Liefs, Es

p.s. Dusssss, ik probeer heel enthousiast de vlog in het verhaal te plaatsen, maar dat mislukt in beetje..:( Dus je kunt hem of bij de video's kijken of op youtube via:https://www.youtube.com/watch?v=H2yxRb7ogdY

Aupair zijn; wat is het nou precies en wat moet je doen?

Hallo leuke mensen!

Toen ik eenmaal wist dat ik een tussenjaar ging nemen als au pair vertelde ik dit natuurlijk aan al mijn familie en vrienden. Mijn familie wist al langer van de plannen, maar sommige van mijn vrienden had ik nog niks verteld. De eerste vraag die ze stelden was: ‘Huh, wat is dat nou weer?!’ Deze vraag werd overigens vooral door jongens gesteld…

Ik probeerde deze vraag zo goed mogelijk te beantwoord, maar om eerlijk te zijn, wist ik ook niet wat het nou precies inhield, want ik had het nog ooit gedaan. Ik zei altijd maar dat het een soort oppassen was en dat je bij het gezin inwoonde. Als ze dan nog geen idee hadden, vroeg ik of ze de films The sound of music en Nannay mcphee kenden. Vaak kenden ze deze wel en snapten ze het iets beter. Het gevolg was wel dat ik geassocieerd werd met zingende nonnen en gemene heksen… Nu ik een maand in London zit als au pair weet ik al veel beter wat het is en ik kan je vertellen dat het zeker niet hetzelfde is als oppassen!

Natuurlijk, de basis is hetzelfde. Je zorgt voor/let op de kinderen van andere mensen. Maar dat is ook ongeveer de enige overeenkomst. Bij oppassen gaat het vaak op een avond of middag en hooguit een hele dag. Daarna vertrek je weer naar huis en ga je allemaal verder met je eigen dingen. Tijdens het oppassen ben je niet zozeer bezig met opvoeden, maar vooral bezig met de kinderen vermaken. Natuurlijk is het niet zo dat je bij oppassen alles toe laat, maar het is toch anders. Bij oppassen was ik vaak wat soepeler met regels. Niet stipt om 20:00 naar bed, maar nog even een spelletje afmaken en dan om 20:10 naar bed, laat je dan makkelijker toe. Bovendien vonden de kinderen het vaak erg leuk als ik kwam en dan vond ik het ook gezellig om met hun spelletjes te doen of gezellig te kletsen. Als je aan het oppassen bent, ben je er niet zozeer voor jezelf. Zodra de kinderen op bed liggen dan heb je natuurlijk tijd om tv te kijken of huiswerk te maken, maar als ik een hele middag/dag moest oppassen dan ging ik niet veel dingen voor mezelf doen, maar probeerde ik vooral met de kinderen bezig te zijn.

Als au pair woon je vaak bij het gezin in. Dit is aan de ene kant ontzettend gezellig, want je wordt toch wel een beetje onderdeel van het gezin, maar het is soms ook wel lastig. Als de ouders allebei thuis zijn, maar met iets bezig zijn en de kinderen krijgen ruzie, wat doe je dan? Het is dan die bedoeling dat jij ingrijpt, maar het voelt heel erg raar om ‘boos’ tegen de kinderen te worden waar de ouders bij zijn. Dat is het ook het grote verschil met oppassen. Hier moet je wel soms degelijk opvoeden. Natuurlijk volg je over het algemeen de regels van de ouders, dus het is niet zo dat je je eigen opvoedideeën toepast. Als de kinderen niet luisteren, dan moet je ‘boos’ durven worden en eventueel straf durven geven. Nu is dat nog makkelijk gezegd dan gedaan. De komende 8 maanden zit ik hier nog en dat wil ik graag ook zo houden. Aan de ene kant wil je dus dat de kinderen naar je luisteren en gezag voor je hebben, maar aan de andere kant wil je ook niet overkomen als een gemene heks. De kinderen moeten niet bang voor je worden en stiekem wil je ook wel dat ze je aardig vinden. Dus ergens is het een balans vinden tussen gezellig doen en streng zijn. Dat is dus het eerste grote verschil: opvoeden.

Dan is er nog een groot verschil. Als au pair ben ik hier in de eerste plaats voor de kinderen, maar daarnaast ben ik hier toch ook voor mezelf. 9 maanden alleen maar voor kinderen zorgen en verder niks doen houdt niemand vol. Tenminste, ik niet. Als de kinderen op school zitten en in het weekend ben ik dus veel op pad om leuke dingen te doen samen met andere mensen. Daarnaast ben ik doordeweeks ook wel eens een ochtend/middag vrij, dus dan hoef ik ze niet op te halen of te brengen naar school. Als ze op die dag een sportwedstrijd hebben, dan kan dat soms betekenen dat ik voor mezelf kies en niet kom kijken. Dit moet je durven, want soms zullen ze dit jammer vinden. Natuurlijk is het ook leuk om naar de wedstrijden te gaan. Engelse scholen vinden sporten erg belangrijk, dus het is altijd wel leuk om te zien! Maar als je al de hele week druk bent geweest met de kinderen, dan vind je het heerlijk om even zelf iets te gaan ondernemen. Als ik gewoon zou oppassen dan zou ik vanzelfsprekend meegaan naar zo’n wedstrijd, omdat die kinderen dat leuk vinden en ik ben er niet zozeer voor mezelf. Hier niet. Nu klinkt het misschien heel egoïstisch, maar ik ben van mening dat het ook belangrijk is dat je leuke dingen voor jezelf doet. Anders houd je het niet vol al die tijd. Na een maand is het voor mij nog steeds een balans zoeken tussen tijd voor mezelf en tijd voor de kinderen en opvoeden. Ik denk dat dit iets is wat altijd lastig zal blijven, maar dit maakt het niet minder leuk en uitdagend!

Laatste was ik met Merel en Maudi aan het lunchen en toen kwamen we op dit onderwerp. We vonden allemaal dat het toch anders was dan oppassen en daarom besloot ik er een stukje over te schrijven, zodat mensen uit mijn omgeving (vooral de jongens haha) en meiden die twijfelen of ze dit willen doen een beter beeld krijgen van aupair zijn. Laat je vooral niet afschrikken als je dit misschien wilt gaan doen. Het kan allemaal soms best lastig zijn en je onzeker maken. Ik ben af en toe ook onzeker of ik het wel goed doe, ondanks dat ik best wel wat oppaservaring heb. Maar ik merk steeds meer dat het steeds beter gaat en dat de kinderen en ik meer en meer aan elkaar gewend raden.

Ik ga nu even een boodschappenlijstje maken en boodschappen doen. Jaja, hoort er ook bij! Hele fijn dag gewenst!

Liefs, Es

Het leven als au pair ~ 4 ~ Regen, vuurwerk & pizza!

Woensdag 5 november tot zondag 9 november

Hallo lieve mensen!

Zondagavond 21:00; overal om mij heen klinkt vuurwerk en ik hang telkens uit het raam om foto's te maken, terwijl ik eigenlijk dit stuk moet schrijven. Oops. Zoals ik de vorige week zondag vertelde, waren er deze week allemaal vuurwerkshows vanwege bonfire. Doordeweek viel het wel mee, maar vanavond was het echt gigantisch veel. Heel de lucht was verlicht van het vele vuurwerk. Natuurlijk zal ik heb ik weer een heleboel foto's gemaakt en ik zal er hopelijk vanavond nog een paar van delen en anders morgen!

Dinsdag heb ik nog een blog geschreven over Halloween en afspreken met Merel. Woensdag was ik ontzettend moe van dinsdag en heb ik niet zo heel veel nuttigs meer gedaan, behalve de was opvouwen. Donderdag besloot ik dat het tijd was om te winkelen en ging ik naar Kingston. Hier zitten een heleboel winkels waaronder de Hema, H&M en Primark. Verder zit er een hele grote Mall met wat duurdere merken. Midden in de mall stond een soort sneeuw/kerst teddybeer spektakel, waar kleine kinderen voor op de foto konden. Natuurlijk moest ik, als ultime toerist, ook even een foto maken. Op de terugweg kon ik voorin in een dubbeldekker bus zitten. Ik was helemaal happy en heb met een grote lach op m'n gezicht als een soort 6-jarig kind de rest van de tijd overblij zitten zijn in de bus! 's Avonds maakte ik een wraptaart uit de oven als avond eten. Leuk idee, maar de uitvoering iets minder. Toen ik de wraptaart uit de oven wilde halen, liet ik de springvorm vallen en lag de taart op z'n kop in de oven. Oops. De kinderen vonden het overigens erg grappig...

Vrijdagochtend ging ik samen met mijn hostmum en een van de kinderen naar een supergrote Sainsbury's, wat een supermarkt is. Ze zijn qua grote en beetje vergelijkbaar met van die hypermaché's in Frankrijk. Het voordeel van zo'n megagrote is dat ze er alles hebben. Het nadeel was wel dat je elkaar kwijt raakte en als je iets moest zoeken dan was je lang bezig! Vrijdagmiddag moest ik naar mijn afspraak voor mijn National Insurence Number, soort BSN-nummer. Die heb ik hier nodig om een bankrekening te kunnen openen. Om 14.25 had ik de afspraak en ik zat er keurig om 14.15. Het was bij een soort immigratiedienst ofzo. Er waren in ieder geval nog een heleboel andere mensen die niet uit Engeland kwamen en net als ik zaten te wachten. Na ruim een uur wachten was ik om 15.30 eindelijk aan de beurt. Vol goede moed liep ik achter het mannetje aan dat mij zou gaan helpen. Hij stelde wat vragen, voerde zijn pas in de computer, tikte zijn wachtwoord in en....het hele systeem lag eruit, omdat hij hem verkeerd intoetste. Nadat hij eerst 2 minuten vol ongeloof na zijn toetsenbord had zitten staren, kwam hij weer tot leven en begon paniekerig zijn collega's erbij te roepen. Nadat een slim ICT-mannetje erbij was gekomen en het probleem was gefixt, werd ik weer weggestuurd, zodat hij mijn gegevens kon contorleren. Drie kwartier laten kreeg ik mijn paspoort terug en kon ik gaan. Inmiddels was het 17:00, donker en ijskoud. Ik was enigzins verdwaald, pakte de verkeerde bus, moest in de spits met de trein reizen (NS-treinen zijn er niks bij) en kwam er na een half uur reizen achter dat ik chocola op mijn wang had. Ohja, dat Insurence Number heb ik volgens de man trouwens niet nodig als ik bij de wat minder grote banken een rekening open...ZUCHT.Kortom, niet mijn meest leuke middag in Londen. Gelukkig hebben we dat ook weer gehad en kan ik er nu om lachen!

Zaterdag besloten Maudi, Merel en ik dat we Richmond onveilig gingen maken. In het begin van de middag spraken we af en hebben heerlijk zitten eten en kletsen in een pizzaria. Toen we daaruit kwamen was het prachtige weer omgeslagen in een hoosbui. Merel was zo slim om een paraplu mee te nemen, maar Mau en ik natuurlijk weer niet :) Snel dus even de winkel ingerend en er eentje gekocht. Het bleef de rest van de middag keihard regenen en daarom besloten Merel en ik om maar in de Starbucks te gaan zitten en verder te kletsen. Erg gezellig middag gehad met die twee meiden!

Zondagochtend wilde ik graag naar een kerkdienst van de Baptist Church in Teddington. Om kwart voor 10 stapte ik op de bus richting Teddington. Perfect op tijd. Todat er opeens een soort optoch door de straten liep en de bus stapvoets moest rijden. Gelukkig was ik, na een sprintje, nog op tijd! Het was een hele gezellig gemeente en ik werd meteen door allemaal mensen aangesproken en voelde me erg welkom. Vandaag is het Memorial Day, wat hier de dodenherdenking is. De dienst stond dus ook in het teken daarvan en we volgden live de dodenherdeking waar de Queen was. DIe optoch bleek daar achteraf ook voor te zijn.

Vanmiddag heb ik even met thuis geskypt. Iets wat nog best lastig was aangezien de verbinding niet zo denderend was. De helft van het gesprek bestond dan ook uit: 'Kun je me horen?' 'Wacht, je loopt vast!' en 'Ik versta je niet.' En even overlegd over de vakantie en kerst etc. en ik ben van dinsdag 23 december tot maandag 5 januari in Nederland! Dus als je dan iets met mij wilt afpsreken, laat het even weten!

De komende week heb ik al een dagje begeleidster zijn bij een activiteit op school bij de jongsten staan en morgen ga ik weer met Maudi afspreken! Nu ga ik nog even verder luisteren naar het vuurwerk!

Tot de volgende keer. Liefs, Es

Het leven als au pair ~ 3 ~ Halloween, pannenkoeken & poppies

Maandag 3 november & dinsdag 3 oktober

Hello there!

Oeps...in mijn vorige blog ben ik helemaal vergeten om over Halloween te vertellen. In Nederland weten we half wat het inhoudt, maar in Engeland is het serious bussines. Alle kinderen worden in een kostuum gehesen, geschminkt en 'eng' gemaakt. Daarna is het eingenlijk gewoon een kwestie van zoveel mogelijk snoep verzamelen en jezelf misselijk eten, jeeh. Samen met de jongste 2 en 11 kinderen van hun school (en gelukkig nog wat andere moeders) ging ik trick and treaten op vrijdagavond. De meisjes waren verkleed als skelet en draculadochter (denk ik...). Voordat we met de hele groep op pad gingen, kregen we eerst bij iemand thuis een stukje pizza om alvast een bodem te leggen voor al het snoep. Die pizza werd meteen gevolgd door oranje cupcakes en heksenhoedjes van chocola. Daarna zijn we met z'n allen zo'n 2 uur lang door de wijk gelopen om aan te bellen bij huizen waar een pompoen stond. Na die tijd hadden de kinderen allemaal een emmer vol met snoep. Bij een café kreeg ik een caramelappel in mijn handen gedrukt. Erg lekker, maar ik heb de rest van de tijd niet meer kunnen praten, omdat de caramel vrij plakkerig was...De kinderen hebben nog 2 dagen rond gestuiterd van alle suikers, maar het was het zeker waard!

Gisteren (maandag) was de laatste vakantiedag van de jongste meiden en zijn we op stap geweest! We gingen met de bus en underground naar Kensington waar we in een Nederlands pannenkoekenhuis (Old Dutch) pannenkoeken gingen eten. De meiden deelden een enorm bord met poffertjes, ijs en slagroom en ik had een gigantische pannenkoek met peer en kaneel. Heerlijk gegeten en daarna doorgegaan naar het Science Museum. Beetje vergelijkbaar met Nemo, maar minder proefjes en meer theorie. Het was leuk, maar om heel eerlijk te zijn, was het te groot. Daardoor raakte ik ten eerste de weg kwijt en had ik ten tweede geen idee hoe de route precies liep en wat ik als eerst moest lezen. Leuk om een keer geweest te zijn, maar ik kan wel leuker plekjes bedenken om mijn tijd door te brengen! Nu kan niet alles altijd 100% fun zijn en de meiden vonden het heel erg leuk, dus ach..hebben we dat ook weer gehad!

Vandaag was het weer de eerste dag vroeg op staan. Oef, voor ons allemaal even moeilijk. Nadat ik de meisjes op school had afgezet, ging ik meteen door naar Waterloo (groot treinstation) om daar Merel te zien! Na wat vertraging gingen we vanaf Waterloo naar de Londen Eye. Hier hebben we even getwijfeld om erin te gaan, want het was enorm helder en er stond geen rij, maar we hadden allebei geen zin om daar nu geld aan uit te gaan geven (meer dan 20 pond). Dus na wat foto's doorgelopen naar de Big Ben om wat foto's te maken. Daarna langs te Thames gelopen richting de Tower Bridge en Londen Tower. Dit was zo'n 45 minuten en was toch iets langer dan gedacht. Gelukkig was het lekker weer en hadden we zo genoeg tijd om gezellig te kletsen en elkaar beter te leren kennen. Bij de Londen Tower staan op dit moment honderduizenden rode poppies (klaprozen) ter nagedachtenis van de gevallen soldaten in de WOI. Ze zijn sinds juli bezig met planten en 11-11 worden de laatste geplant. Enorm indrukwekkend om zoveel poppies bij elkaar te zien. Wij waren niet de enige die wilden kijken en toen we de drukte weer ontvlucht waren, hebben we geluncht met uitzicht op de Tower Bridge en Thames. Daarna besloten we om even naar Oxford Street te gaan.

Vol goede moed gingen wij opweg naar het metrostation. Daar aangkomen moesten we eerst 2 gigantisch steile roltrappen (help, eng!) naar beneden om vervolgens, na door een lange tunnel gelopen te hebben, weer 2 gigantisch steile roltrappen omhoog te gaan. Wij helemaal verbaasd wat er nou het nut van was. Achteraf bleek dat we ondergrond naar een ander metrostation waren gelopen, omdat we alleen vanaf daar richting Oxford Street konden, dus... Na dit avontuur hebben we een halfuurtje in Oxford Street gelopen, waar ik een sleutelhanger kocht voor mijn sleutels en een gitaarplectrum met London erop! Heel erg tof, maar op dit moment ben ik nog even gitaarloos...

Bij de foto's staan wat foto's van Halloween, pannenkoeken en dagje Central Londen!

Morgen een dagje uitrusten van vandaag en de 2 manden was opvouwen.Jaajaa, soms werk ik nog wel eens hier..(;

Slaap lekker! Liefs, Es

Ohja, van dat mooie weer van vanmorgen is niks meer te merken...Vanaf 3 heeft het alleen maar geregend. Tja, niks is zo veranderlijk als het Britse weer!

Het leven als au pair ~ 2 ~ Vakantie!

Maandag 27 oktober tot zondag 2 november

Hallo lieve mensen!

afgelopen week was het VAKANTIEEEEEEE! Nouja..voor de kinderen. Dit betekende dus dat ik absoluut geen vakantie had, maar mij hoor je niet klagen! De oma van de kinderen was er tot donderdag om tijd met de kinderen door te brengen en mij wat werk uit handen te nemen. Dit was ontzettend fijn. Zo kun ik elke dag uitslapen tot een uur of 8/9, terwijl zij eruit ging met de kinderen en met hun ontbeet. De rest van de tijd hebben we het eigenlijk vrij rustig aangedaan. Er waren een aantal playdates, sleepovers en andere activiteiten afgelopen dagen, maar het was vooral heerlijk ontspannen voor ons allemaal. Geen gestress om op 9 uur op school te zijn etc. Op maandag was het geweldig weer, waardoor we naar het park konden om te gaan voetballen! Woensdag was het dan weer erg zielig weer, dus toen hebben we een spelletjesmiddag gehouden. Ondanks dat ik laatste werd (sniksnik), was het wel erg leuk! Donderdag besloten we om 's avonds een maak-je-eigen-pizza-avond te houden. Iedereen kreeg een beetje pizzadeeg en mocht deze naar eigen idee vormen en beleggen. Erg leuk en lekker om te doen!

Vanavond zijn we naar het bonfire event in Richond geweest. Bonfire is een soort feest om te vieren dat een aanslag op het House of Parlements niet lukte. Dit vieren ze met o.a. vuurwerkshows in de stad. Wij gingen naar een van de bekendere in Richond wat 5 minuten rijden is vanaf hier. Als eerst gingen we in een pizzaria eten samen met vrienden van mij hostfamily. Het was een klein restaurantje, dus toen wij aankwamen met z'n zestienen was meteen de helft van de tafels bezet. Heerlijk gegeten en daarna moeten rennen naar de vuurwerkshow, omdat we te laat waren gaan eten. Het vuurwerk was ongelofelijk leuk om te zien en wel wat beter dan de vuurpijltje bij oud en nieuw die er bij mij thuis worden afgestoken (no offense Corné)!

Nu liggen alle kinderen op bed en begint morgen langzaam het normale leven weer. De jongste 2 zijn morgen nog vrij, dus ik ga morgen met hun naar Kensington Palace, waar Kate en William wonen.

Deze week bestond vooral veel uit thuis zijn, spelletjes doen en eten koken. Het was heerlijk om even een weekje rustig aan te doen, maar stiekem heb ik er ook wel weer zin in om wat meer tijd te hebben om zelf op uit te trekken en dingen te doen. Tot nu toe heb ik eignelijk nog niet veel dingen gezien. Dus de komende weken maar even veel afspraakjes plannen om in ieder geval alle toeristische dingene en keertje te doen!

Langzamerhand begin ik trouwens ook best wel wat dingen te missen uit Nederland. Als eerste mijn lieve vrienden en famlie. Gelukkig bestaat er skype en van echte heimwee heb ik eigenlijk nog nauwelijks last van gehad! Iets wat ik wel ontzettend mis is fietsen. Hier ga je of lopen en als het niet te lopen is, ga je met de bus/auto. In Nederland doe je zoveel dingen op de fiets. Dat merk ik nu pas! Lopen is nou niet mijn meest favoriete bezigheid, ik fiets veel liever. Hier kennen ze ook wel fiesten, maar ik ben wel van plan om in een stuk en levend weer terug te keren naar Nederland en dan is fietsen gewoon niet zo'n vielig idee. Daarnaast mis ik nog kleine dingetjes als hagelslag, al mijn fotolijstjes en decoratie in mijn kamer (het is hier toch wel een beetje leeg), de helft van mijn kleding en mijn sportschool. Op dit moment kan ik hier nog niet sporten, omdat ik nog geen bankrekening heb hier. Lang en ingewikkeld verhaal wat niet boeiend is, maar dat ik niet kan sporten is wel vervelend. Gelukkig zijn al deze dingen niet heel erg en komt dat allemaal wel weer goed. Ik geniet dus nog steeds ontzettend hard van mijn leven hier en ben elke dag nog heel erg blij met mijn besluit!

Dit stukje wordt alweer veel langer dan ik gepland had, dus ik ga snel stoppen en even skypen met wat leuke mensen!

Liefs, Es

p.s. Ik zal weer wat foto's van deze week in mijn fotoboek zetten!