Het leven als au pair ~ 14 ~ Hardlopen, sleepovers & Kingsday

Hallo lieve mensen!

Happy Kingsday! Vandaag is het koningsdag in Nederland en helaas kan ik er niet zijn. Terwijl iedereen lekker aan het feesten is, ben ik bezig met de dagelijkse dingen hier.De afgelopen twee weken zijn, zoals gewoonlijk, weer omgevlogen. Door de week heb ik niet heel veel bijzonder dingen gedaan. Veel wezen hardlopen, afspreken met vriendinnetjes en voor mijn vier lieve kids zorgen. De afgelopen 2 weekenden waren echt ontzettend leuk!

Vorig weekend ging ik een nachtje bij Monique slapen. Zij is verhuisd en woont nu net buiten Londen in een klein dorpje. Haar hostdad werkt vlak bij mij, dus vrijdagmiddag ben ik met hem meegereden naar hun huis. Daar aangekomen werd ik welkom geheten door haar geweldige hostmum en haar super schattige kindje! Ze waren ontzettend lief en ik voelde me meteen helemaal thuis. ’s Avonds hebben we op de bank gezeten en een film gekeken. Halverwege waren we zo moe dat we de film op pauze hebben gezet en zijn gaan slapen. Ja. Ik voel me oud worden, haha. Zaterdag zijn we richting de stad gegaan waar ze vlak bij woont en daar hebben rondgelopen in het winkelcentrum. We wilden daarna gaan lunchen bij de pizzaexpress, maar toen we daar na 20 minuten nog niet waren geholpen, zijn we voor een simpel boordje van de Greggs gegaan! Toen was het helaas alweer tijd om terug te gaan, maar het was zo gezellig!

In het winkelcentrum was ik onwijs leuke schoenen tegen gekomen in de sale. Helaas hadden ze mijn maat niet, maar gelukkig op internet nog wel! Afgelopen week kwamen ze binnen en ohoh, ik ben er zo blij mee! Ze zijn super vrolijk en daar word ik dan weer blij van!

Terwijl jullie in Nederland nu Kingsday vieren, vierden wij het zaterdag al . In een pub in Nederland was een Nederlands koningsfeest en…ZE HADDEN BITTERBALLEN. Dat was iets waar ik de laatste tijd zo veel zin in had! Helemaal gelukkig aten wij van onze heerlijke bitterballen en dronken we van ons hele dure bier! Vol goede moed bestelden we Heineken, maar toen we ontdekten dat we £4.50 (=€6) daarvoor moesten betalen, was het even iets minder grappig. Gelukkig zijn wij ook heel gezellig en leuk zonder al te veel drank en werd het alsnog super gezellig. Ze hadden zakken vol met oranje confetti, gheghe. Dat eindigde dus met zoveel mogelijk confetti op elkaar zien te krijgen. En vooral in elkaars (dure) biertje. Uiteindelijk gooide ik het vooral in mijn eigen biertje, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik en nog twee andere vriendinnetjes moesten ’s avonds oppassen, dus wij gingen, helaas, alweer op tijd richting huis.

Vanmorgen ben ik heel fanatiek weer wezen hardlopen, want het is nog maar 6 weken en dan is de colour run al! Ohoh…dat gaat opeens wel heel snel. Ik zit nu weer in een lekker ritme, dus ik heb er helemaal vertrouwen in, maar nog steeds vind ik het best spannend! Het park waar ik in hardloop was vanmorgen zo ontzettend mooi!

De aankomende 2 weken worden ontzettend hectisch en leuk! Want een van mijn beste vriendinnetjes komt langs en daarna komen mijn ouders! Zo ontzettend veel zin in! Helaas begint het langzaam aan ook steeds meer door te dringen dat ik over 3 maanden alweer thuis ben...Aankomende vrijdag moet ik al gaan beginnen met het opzeggen van mijn sportschoolabonnement. En langzaamaan zijn er zo steeds meer dingen die ik moet regelen voor mijn vertrek. Zucht. Maar voor nu nog even heel hard genieten van de tijd die ik hier nog heb!

Liefs, Es

p.s. Kan iemand een oranjetompouce bewaren. Die mis ik ook!

Het leven als au pair ~ 13 ~ 6 maanden!

Hallo lieve mensen!

Ik zat zojuist heel rustig uit mijn raam te staren, totdat ik me opeens realiseerde dat ik hier vandaag een half jaar ben! Ongelofelijk. De tijd is zo gigantisch snel gegaan! Hoe bizar! Aaaahh, ik ben helemaal in shock, haha. Het voelt zo veel korter dan 6 maanden op de een of andere manier. 6 maanden…dat is gewoon een half jaar…wauwie…

Na die 6 maanden begint het nu dan eindelijk door te dringen dat dit mijn leven is. Dat ik gewoon hier in Londen woon! Het nadeel is wel dat ik over 3 maanden alweer wegga, haha. De reden dat ik ook weer zolang gewacht heb met een nieuwe post plaatsen, is dat het allemaal zo normaal voelt. Ik heb er eigenlijk geen moment aan gedacht om iets te schrijven, want dit is gewoon mijn dagelijkse leven. En ja, het is iets anders dan dat de meeste van jullie op dit moment, maar voor mij voelt dit heel normaal. En ik besef ook wel dat het stiekem wel heel bizar en tof is dat ik in Londen woon en alles! Anyway, de afgelopen weken heb ik weer een heleboel leuke dingen gedaan!

Ik heb heel veel leuke dingetjes gedaan samen met Juliette, Julian, Danielle en Monique! Het is zo leuk met z’n allen! We zijn een paar weken geleden een dagje naar Oxford geweest en dat was echt de allerleukste dag hier tot nu toe! Tijdens de treinreis hebben we heerlijk zitten kletsen en in Oxford vooral heel veel gelachen, geshopt en de toerist uit gehangen. We hebben met z’n allen een geweldige humor en liggen dan ook constant helemaal dubbel van het lachen. De mensen in de trein vonden het iets minder grappig, maar ach, beter dit dan huilende mensen, toch? :)

Daarnaast heb ik nog meer met hun afgesproken. Soms met z’n alleen, maar meestal met maar een deel. Als je met zo veel bent, is het wel lastig om een dag te vinden dat iedereen kan. Gelukkig is het ook met minder meiden super gezellig!

Afgelopen zaterdag kwam mijn allerliefste en leukste vriendinnetje uit Nederland over! Martine kwam voor een dagje naar Londen, en ohoh, wat was dat leuk! Ze kwam om 9 uur aan bij Hyde Park, dus ik zat om 07.30 al in de bus. Daarna hebben we wat geshopt (what else?!) en bijgekletst. Aan het begin van de middag zijn we naar mijn huis vertrokken en hebben we daar vooral veel bij zitten praten, want het was alweer te lang geleden dat we elkaar gesproken hadden. ’s Avonds nog lekker pizza gegeten en toen was het alweer tijd om haar uit te zwaaien.

Voor de rest ging het gewone leven ook gewoon door. Dit betekent veel bustochtjes om de meisjes of te zetten op school, eten koken, wasjes draaien etc. Meeste tijd van de week ben ik hier mee bezig en overdag sport ik wat, kijk ik Netflix of spreek ik af met iemand. Het ging eigenlijk allemaal z’n gangetje wel de afgelopen weken. De laatste week was het super lekker weer en dat was natuurlijk helemaal fijn! Op dit moment is het zelfs 25 graden, hoe lekker! Dit betekent dus ook lekker picknicken in het park en veel buiten zijn!

Ik ga me nog even verder verbazen dat ik hier alweer 6 maanden woon en van het lekkere weer genieten!

Liefs, Esther

Het leven als au pair ~ 12 ~ Alweer bezoek uit Nederland, plannen & halfterm

Hallo lieve mensen!

Ja, rustig maar, ik leef nog! De afgelopen vier weken zijn mijn verslagen er een beetje bij ingeschoten. Ik heb ontzettend veel gedaan en had gewoon niet zo heel veel zin om een nieuwe update te schrijven. Telkens als ik een paar uurtjes niks te doen had, dan had ik geen energie meer over om nog iets te schrijven. Dus ik belandde vaak op de bank met een filmpje. Inmiddels heb ik de moed verzameld om een verslag over de afgelopen vier weken te gaan schrijven, want ohoh, dit gaat lang worden! Om het nog enigszins overzichtelijk en leuk te houden, ga ik niet per dag beschrijven wat ik gedaan. In plaats daarvan zal ik globaal beschrijven wat mij de afgelopen weken zoal heeft bezig gehouden!

Bezoek uit Nederland!

Tijdens mijn laatste verhaal schreef ik al dat er vriendinnetjes uit Nederland zouden komen. Zaterdagochtend 14 februari stond ik op Clapham Junction om ze op te halen. Vervolgens bleek dat ze in de verkeerde trein waren gestapt, haha. Uiteindelijk waren we iets later dan gepland weer herenigd! En ohoh, wat was dat leuk. Ik had ze allebei met kerst nog wel gezien, maar dat leek alweer zo lang geleden. Daarnaast had ik ook onwijs veel zin om hun te laten zien waar ik nou woon en om met hun eventjes weg te gaan. De rest van de zaterdagmiddag zijn we naar Kingston gegaan. Daar hebben we genoten van een heerlijke High Tea. ’s Avonds aangekomen in ons hotel voelde Gerlinde zich niet zo lekker. Helaas werd het alleen maar erger en heeft ze zondag tot 2 uur ’s middags in bed gelegen. Ondertussen heb ik Es in een soort sneltreinvaart alle hoogtepunten van Londen laten zien. Toen Gerlinde ons ’s middags weer vergezelde zijn we nog langs wat dingen van Sherlock Holmes en Harry Potter geweest. Dat ging allemaal weer heerlijk mis, maar we hadden het wel gezellig! Maandagmorgen zijn we met de kabelbaan over de Thames geweest en daarna nog bij de Tower Bridge geweest. Toen was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen. Zo raar dat ik ze nu niet meer zal zien tot ik in Juli weer in Nederland ben! Het was super gezellig met ze en het ging veeeeeel te snel. Voor mij waren het ook 3 heerlijke dagen weg en het was fijn om weer even vriendinnetjes uit Nederland te zien.

Half term

Toen ik maandagmiddag terug kwam, waren alle kids thuis. Ze hadden namelijk een weekje vakantie (half term). Dat betekent voor mij dus iets harder werken. Gelukkig had ik een extra paar handen! De oude au pair van 2 jaar geleden kwam op bezoek voor een weekje. De kids vinden haar helemaal geweldig en doen dan ook alles voor haar, ideaal! Dinsdag zijn we met de drie meiden naar Annie geweest in bios. Wat een leuke film! Ik heb als kind de oude versie van de film gezien en ik moet zeggen dat ik deze ook erg leuk vond! De rest van de week hebben we niet veel bijzonders meer gedaan. Donderdag en vrijdagmiddag heeft mijn hostmum samen met de kinderen iets leuks gedaan. Daardoor had ik die middagen vrij. Best fijn om dan weer even alleen te zijn, haha. In het weekend heb ik niet veel bijzonders gedaan. De zaterdag even lekker uitgerust en veel series en films gekeken. De zonder eerst naar de kerk geweest. Daarna zou ik met vriendinnetjes Danielle en Monique naar het Chinese New Year gaan in Chinatown. Toen we in Richmond waren, besloten we om toch niet te gaan. We waren allemaal niet helemaal fit en iemand had ons verteld dat het super druk was, dus dat leek ons geen goed idee. Uiteindelijk zijn we bij de Starbucks gaan zitten. ’s Avonds heb ik samen met Monique gegeten bij een restaurant. Ik had er een salade met zoete aardappel en ohoh, dat was echt ontzettend lekker!

Hardlopen en sporten

De laatste weken heb ik eindelijk weer een beetje ritme gekregen. Samen met 4 meiden heb ik me ingeschreven voor The Color Run in Londen. Hoe gaaf is dat! Heel leuk allemaal, maar ik ben echt een ramp wat hardlopen betreft, gheghe. Daarom ben ik nu met Monique met een heel rustig schema begonnen. We hebben tot begin juni, dus dat moet wel lukken. Op dit moment probeer ik dus 3-5 keer per week te hardlopen. Daarnaast ga ik ook naar de sportschool. Daar volg ik lessen, maar doe ik ook gewoon een kracht- en cardiotraining. Het eerste begin voor een ritme hierin is er. Ik wil hem nog een beetje beter maken, maar tot nu toe is het best wel fijn. Daarnaast is het ook wel intensief. Bijna elke dag ben ik nu met iets bezig. In het begin kreeg ik ontzettend last van mijn rug, enkels, knieën en benen. Gelukkig was ik eigenwijs genoeg om het te negeren en door te zetten, want inmiddels is de pijn bijna helemaal weg. Ohja, mo en ik gingen hardlopen terwijl het regende. We waren al redelijk vies, omdat je toch per ongeluk af en toen in een plas rent. Op de terugweg zagen we echter een enorm grote regenplas. We keken elkaar aan en sprongen in de plas! Het waren spatte alle kanten op en kwam zelfs nog hoger dan wij zijn, haha. We waren helemaal doorweekt, maar aaaah, dat voelde zo goed!

Vorig weekend

Op zaterdag had ik afgesproken met Leah. Met haar ben ik helemaal in het begin naar The X-Factor geweest. Daarna hebben we elkaar niet meer gezien, want we konden geen dag vinden waarop we beiden konden. Tot vorig weekend dus! Na vier maanden zagen we elkaar eindelijk weer, super gezellig. We hebben Pannenkoeken gegeten bij The Old Dutch. De pannenkoeken daar zijn zo ontzettend groot! Daarna zijn we nog naar Westfield (shopping mall) gegaan. We waren allebei opzoek naar specifieke dingen. En geloof me, dat is niet zo praktisch als het zo gigantisch groot is...Zondagmorgen mocht ik voor het eerst helpen bij de kinderclub in de kerk waar ik heen gaan. En dat was zo leuk! In Nederland deed ik dit ook en ik besefte toen pas hoe erg ik het miste. De kindjes waren super lief en deden erg leuk mee!

Tripjes door Engeland

Samen met Monique en Danielle had ik het idee om wat meer van Engeland te gaan zien. Londen is ontzettend gaaf, maar ik wil ook heel graag meer zien van Engeland. Daarom zijn wij vorige week woensdag bij elkaar gekomen met al onze agenda’s, reisgidsen en laptops. Daar hebben we allemaal leuke plannen gemaakt voor de komende tijd! Zo gaan we volgend weekend naar Oxford toe, aaaaah. Zo ontzettend veel zin in! Woensdag was er trouwens een prachtige zonsopgang te zien. Zo ontzettend mooi!

Dit weekend

Zaterdag heb ik letterlijk de hele dag in bed gelegen. Ten eerste was ik ontzettend moe en ten tweede wilde ik geld besparen voor komende weekend, haha. Uiteindelijk bleek dat ik dit op een goede dag gepland had. Het was namelijk heel erg zonnig gisteren. Nou vind ik dat heerlijk, maar vrijdag was het ook zo zonnig en toen kreeg ik enorm last van mijn zonneallergie. Ik liep van huis naar de sportschool (5 min) en toen ik daar aankwam zat ik al helemaal onder. Opzich is het niks ernstigs, maar het jeukt ontzettend en dat is echt heel vervelend. Vorig jaar dacht ik even dat ik er over heen was, maar blijkbaar toch niet. Bij mij is het het ergst in het begin van de lente, dus toen ik zag dat zonnetje de hele dag scheen, was ik blij dat ik binnen was gebleven. Om de hele dag binnen te overleven had ik vrijdag bij de Waitrose wat dingetjes gehaald. Allemaal lekkere, gezonde(ere) dingetjes, mjam! Ik heb nog lang niet alles op, dus de rest van de week kan ik er ook van genieten! Gistermorgen ben ik naar de kerk geweest en daarna geluncht bij mensen. Op de terugweg zat ik in de bus, toen er 4 Nederlandse toeristen met koffers instapten. Ze moesten naar Heathrow toe, maar deze bus ging daar helemaal niet heen. Toen ze daarachter kwamen probeerden ze aan de buschauffeur te vragen hoe ze er moesten komen. Ik besloot maar even te helpen, want veel verder kwamen ze niet. Ik vroeg in het Nederlands bij elke terminal ze moesten zijn op Heathrow. Antwoordt de vrouw in het Engels: We have to go to terminal one. Ik kijk haar lachend aan en zeg dat ze gewoon Nederlands mag praten. Stomverbaasd kijkt ze me aan, haha. Het zag er zo ontzettend grappig uit. Uiteindelijk heb ik ze uitgelegd welke bus ze moesten hebben. Hopelijk zijn ze inmiddels op weer in Nederland! ’s Avonds ben ik samen met Julian uit eten geweest. Haar heb ik ook leren kennen via de meeting met allemaal Nederlandse meiden een aantal weken geleden. Super gezellig zitten kletsen en heerlijk gegeten. Perfecte afsluiting van het weekend!

Vanmorgen de meiden afgezet op school en zelf ga ik straks even sporten. Productief ochtendje! Het waren leuke weken, met een heleboel leuke dingen! De tijd gaat trouwens zo snel…ik zit hier alweer bijna 5 maanden…en ik ben al over de helft. Zo jammer! Ik heb het idee dat ik pas net een beetje in een ritme zit, haha. Voor ik weet is het alweer juli en zit ik weer in het vliegtuig! Daar ga ik niet teveel over nadenken, haha.

De komende weken heb ik alweer leuke dingen gepland staan! Het weer wordt steeds beter, dus nog even en we kunnen lekker buiten dingen doen. Daar kijk ik echt onwijs naar uit! Ik wens jullie allemaal een hele fijne week en tot de volgende keer!

Liefs, Es

Ik wil ook heimwee!

Hallo lieve mensen!

‘Na een maand of twee zul je last van heimwee krijgen.’ ‘Bij heimwee is het belangrijk dat je leuke dingen blijft doen.’ ‘Ga niet alleen op je kamer zitten, dan krijg je heimwee.’ Heimwee…je wilt niet weten hoe vaak ik dit woord gehoord heb de afgelopen maanden. Ik liep al een tijdje met het idee in mijn hoofd om hier iets over te schrijven. Ik vind het leuk om te doen en wie weet help ik er wel andere (toekomstige) au pairs mee!

Het begon tijdens mijn aanmelding bij Travel Active om een au pair te worden. Ik moest invullen of ik wel eens vaker langer van huis was geweest en of ik last heb of heb gehad van heimwee. Vervolgens ging het verder op de infomiddag samen met andere au pairs. Ze vertelden ons hoe je heimwee kunt herkennen en wat je kunt doen om het minder te maken. Het zou normaal zijn om na een aantal weken weer naar huis te verlangen. Het nieuwe is er af en dan realiseer je je pas echt dat dit je ‘thuis’ is voor de komende tijd. Toen ik me na drie maanden nog steeds prima voelde, vertelde iedereen me dat het na kerst zou komen. Dan was ik thuis geweest en als ik dan terug zou komen, dan zou ik wel heimwee krijgen…niet dus.

Geen idee of ik nu heel raar ben, maar ik heb gewoon totaal geen last van heimwee. Natuurlijk, ik heb wel eens rotdagen hier. Het is echt niet zo dat het leven hier helemaal perfect is. Soms vraag ik me af waarom ik ook alweer au pair wilde worden. En soms wil ik gewoon even gezellig met mijn eigen familie aan tafel eten of met mijn vriendinnetjes kletsen, maar echt heimwee? Nee, daar heb ik geen last van. Het echt ik-wil-nu-naar-huis-en-niet-meer-terug-komen-gevoel ken ik gewoon niet. Aan de ene kant is het natuurlijk harstikke fijn, want als ik mijn vriendinnetjes hier moet geloven dan is het niet echt tof. Dus wat dat betreft moet ik volgens mij blij zijn dat ik nergens last van heb. Maar, toch voelt het ook vervelend. Uhm, Esther…hoe kan dit nou vervelend voelen? Nou..komt die.

Als je heimwee hebt, verlang je naar huis. De plek waar je je thuis voelt en waar de mensen zijn waarvan je houdt. Toen ik dus een paar weken geleden nog steeds geen heimwee had, begon ik aan mezelf te twijfelen. Waardeer ik mijn thuis wel genoeg? Hou ik wel genoeg van mijn geweldige ouders en mijn gekke, lieve broertje en zusje? Is de vriendschap met mijn vrienden wel goed genoeg? Want ja, als ik het allemaal niet waardeer en niet om alle mensen geef, dan is het heel logisch dat ik geen heimwee heb. Geloof of niet, maar ik begon me rot te voelen, omdat ik geen heimwee had. Haha, dat klinkt echt heel onlogisch, ik weet het, maar ik voelde me echt heel erg dom. Gelukkig besloot ik toen logisch na te denken en heb ik redenen bedacht waarom het heel logisch is dat ik geen heimwee heb. In mijn hoofd klonken ze heel erg logisch. Geen idee of het op papier ook zo is, maar ik ga mijn best doen.

• De laatste 1.5 maand dat ik in Nederland was, was iedereen weer druk met werk in school. Mijn dagen bestonden over het algemeen uit netflix kijken, sporten, wachten en niks doen. Op zich prima voor een paar dagen, maar niet na 6 weken. Gelukkig kon ik in die tijd 2 dagen per week oppassen op het meest schattige 2-jarige meisjes ooit, maar de rest van de tijd verveelde ik me nogal. Als ik dus aan Nederland denk, dan denk ik vooral aan die tijd! Mis ik dat? Nee! Uuh, okee, om heel eerlijk te zijn, mis ik zulke dagen soms.

• Ik weet dat ik hier maar 10 maanden zit en al vanaf het begon besloot ik om er het allerbeste van de maken. Ik wilde niet mijn tijd verspillen aan vervelende dingen en dus ook niet aan heimwee. Het zou zonde zijn van mijn tijd om me rot te voelen, dus had ik vanaf het begin besloten dat ik geen heimwee ging krijgen. Wellicht heeft dat geholpen. Ben ik gewoon zo eigenwijs aan het denken dat ik geen heimwee wil, dat de heimwee het heeft opgegeven.

• Mijn vriendschappen waren veelal al lange-afstands-relaties. Okee, dat klinkt wel heel sneu, haha. Maar wat ik daarmee bedoel: Ik had redelijk wat vrienden die ver weg woonden. Ik zag ze echt niet dagelijks en sommige zelfs maar een paar keer per maand/jaar. Mijn vrienden van school woonden allemaal niet bij mij in de buurt. We woonden ver uit elkaar. lang leve streekscholen heuj. Ik had dus geen vrienden waarmee ik elke dag afsprak en elke dag leuke dingen deed. De meeste sprak ik dus vooral op school en via whatsapp en facebook. Zo ging dat al jaren en ik vond dat prima. Ik wist niet echt anders. Nu ik hier zit, zie ik ze natuurlijk niet meer. Maar we kunnen nog wel steeds elkaar spreken via alle media. Dat is dus niet veel veranderd. En ik heb gewoon leuke vrienden die me hierin steunen en heel lief zijn <3

• Sinds dat ik in groep 5 zit, ga ik al elk jaar met een van mijn beste vriendinnetjes op zomerkamp. Toen ik 10 jaar was, ging ik dus een week (of 6 dagen) weg zonder mijn ouders. Ik was dus al jaren lang gewend aan op reis gaan zonder mijn ouders. Nou, is 1 week natuurlijk niet te vergelijken met 10 maanden, maar ik ben wel bekend met het idee. Daarnaast hebben we via skype, whatsapp etc. ook bijna dagelijks contact, dus dat maakt het makkelijk om met ze te kunnen praten en elkaar weer te zien.

• Ik ben geen klein meisje meer. Okee, ik ben nog wel steeds klein, maar ik ben geen 14-jarige leerling meer. Ik ben een 18-jarige die voor 4 kinderen zorgt, een half huishouden draait en ergens anders een nieuwe leven opbouwt. Nee, ik wil mezelf echt niet vergelijken met een echte moeder, want mijn hostmum doet natuurlijk ook keiveel en blijft natuurlijk altijd de moeder van mijn kinderen, maar ik durf wel te zeggen dat ik, gemiddeld genomen, meer verantwoordelijkheden heb dan mijn leeftijdgenootjes. Wat ik met dit alles wil zeggen is: Het is logisch dat ik ergens anders heen ga en mijn levenservaring uitbreid. Dat is heel normaal op een bepaald leeftijd. En het feit dat ik geen last van heimwee heb, is een teken dat ik er klaar voor ben en dat het goed is dat ik mezelf van mijn ouders los maak. Blijkbaar kan ik deze verantwoordingen en veranderingen allemaal aan. Als ik er nog niet klaar voor was geweest, had ik misschien wel heel erg last van heimwee gehad. Even voor de duidelijk; als je wel last van heimwee hebt, dan betekent dat niet dat je er niet klaar voor bent. Dit kan ook andere redenen hebben! Dit is gewoon iets wat ik voor mezelf heb bedacht!

• Mijn leven hier is gewoon super tof! Ik heb 4 geweldige hostkids. Ja, soms kan ik ze achter het behang plakken, maar ik weet zeker dat dat andersom soms ook zo is..:) Daarnaast woon ik in een geweldige stad vol met leuke mensen. Ik ben hier gewoon ontzettend gelukkig. En ja, als je ergens gelukkig bent, dan is het logisch dat je geen heimwee hebt.

Zo. 6 redenen waarom het heel logisch is dat ik geen heimwee heb. Om heel eerlijk te zijn, denk ik juist dat ik gigantische heimwee ga krijgen naar Londen als ik weer terug ben in Nederland. Ik bedacht me zojuist dat ik al bijna op de helft ben van mijn tijd hier. Dat gaat zo ongelofelijk snel. Voor ik weet ben ik alweer terug in Nederland. Dit is toch echt een ervaring die ik de rest van mijn leven ga meenemen en waarvan ik zo veel heb geleerd. Hoe balen zou het zijn als dat voorbij is..!

Misschien dat ik na het schrijven van dit artikel opeens ontzettend heimwee krijg. Zie ik mezelf ook nog wel voor aan, haha. Maar stel dat ik de komende tijd nog heimwee krijg, laat me dan maar mijn eigen verhaal lezen. Waarschijnlijk bedenk ik me dan weer waarom ik nu geen heimwee heb.

Er is trouwens nog een nadeel aan geen heimwee hebben. Ik heb geen idee wat mijn vriendinnetjes hier doormaken, dus het is ontzettend lastig om ze te troosten. Als ik er ook last van had, zou ik kunnen zeggen: ‘Ik weet wat je voelt’ Nu kan ik niet veel meer dan ze meenemen de stad in en leuke dingen met ze te doen. Het geeft soms een ontzettend machteloos gevoel. Gelukkig komen de meeste meiden er na een tijdje weer bovenop, maar het blijft vervelend om te zien!

Natuurlijk realiseer ik me ook dat ik harstikke blij moet zijn met het feit dat ik geen heimwee heb. De titel en sommige stukjes, moeten dan ook met een kleine knipoog gelezen worden!

Bedankt voor het lezen en mijn belevenissen van de afgelopen weken komen zo snel mogelijk online!

Liefs, Es

Ohja, heimwee is echt een heel raar woord. Zeker als je het 31 typt…Hoe vaker je het ziet en hoort, hoe raarder het wordt, haha. Het Engelse homesick klinkt zo veel logischer. Waar komt ons woord heimwee (32) eigenlijk vandaag? Waarom heet het niet thuisziek? Oke, ik snap waarom. Dat klinkt ook raar, haha.

Het leven als au pair ~ 11 ~ Dutchies taking over London!

Hallo lieve mensen!

Nadat ik vorige week een bankrekening (YEAH) had geopend, zijn er weer een heleboel leuke dingen gebeurd! Ik kreeg mijn bankpas opgestuurd via de post en kon dus ook voor het eerst daadwerkelijk iets betalen met mijn bankpas! Dat was me toch een leuk gevoel, haha.

Donderdag 29 januari zou ik op een schooltrip meegaan met de meisjes. De schooltrip was naar een Victorian School. Hier speelden ze dus een school na uit de Victorian tijd. Alle kinderen moesten verkleed komen als kinderen uit die tijd en de begeleiders moesten er ook aan gelopen. Wanhopig op zoek naar een outfit ging ik de dinsdag ervoor samen met Maudi naar Kingston om een outfit te scoren. Uiteindelijk vond ik een zwart jurkje bij de primark. Ik had al een dik groen vest wat al was goed gekeurd door de meisjes, maar nu moest ik nog iets van een wit short. Natuurlijk hadden ze bij de Hema alle kleuren, behalve wit. Uiteindelijk heb ik samen met een van de meisjes dinsdagmiddag het zelfgemaakt! Zij had het uitgeknipt en wilde er een stukje stof op naaien wat dan als zakje kon dienen. Ik heb haar maar d’r gang laten gaan en na een tijde kwam ze helemaal trots naar me toe. Ontzettend lief om te zien.

Na de gebruikelijke werkuurtjes op woensdagochtend had ik met Monique en Janneke afgesproken in Richmond. Monique is begin januari aangekomen en blijkt redelijk bij mij in de buurt te wonen. Super gezellig! Het weer was niet heel goed (lees: regen), dus we hebben vooral in winkels gelopen en zijn uiteindelijk, as usual, bij Starbucks geëindigd. Na ruim 2 uur gekletst te hebben, moesten we allemaal weer terug om onze kinderen op te halen. De volgende dag ging ik dus mee op schooltrip. En wauw, dat was echt zo ontzettend leuk gedaan! Al die kindjes waren helemaal verkleed! Hun meester en wij, als begeleiders ook. We gingen met z’n allen in een bus en werden een half uur later in een groot park afgezet. Daar begonnen we het naspelen van een schooldag. Een vrouw speelde de juf en een andere vrouw speelde de inspectie. Samen met de andere begeleiders moest ik haar helpen. Ze begonnen met het vertellen van de regels: opstaan als je praat, altijd met een zin antwoorden etc. De kinderen gingen er helemaal in op. Ze hadden de grootste lol. Ik zou heel graag foto’s gedeeld hebben van al die schattige kindjes, maar vanwege hun privacy kan ik dat helaas niet doen. Na de lunch gingen we naar een groot huis. Dit keer werd er gespeeld dat we op ‘sollicitatiegesprek’ kwamen om in het huis te werken. De kinderen gingen in die tijd tot hun 11^de naar school. De meisjes gingen daarna als dienstmeisje in een huis werken en de jongens als butlers of met veel gelukkig mochten ze doorstuderen. In het huis moesten de kinderen o.a. de was doen, de vloeren schrobben en koken. Ze waren allemaal super ijverig en genoten van de leuke dag. Uiteindelijk kwamen ze wel tot de conclusie dat ze heel blij waren dat ze nu leven!

Zaterdag 31 januari was een hele leuke dag! Op een facebookgroep voor Nederlandse au pairs in Londen was een oproepje geplaatst om een keer met een hele groep af te spreken. Super leuk idee, dus zaterdag ging ik samen met Monique richting Trafalger Squre. We waren iets later, dus de andere meiden zaten al in de pret. Als je een keertje in Londen geweest bent, dan is het je misschien opgevallen dat er op elke straathoek wel eentje zit. Na in 3 verschillende prets geweest te zijn, hadden we eindelijk de goede. Daar zat een hele groep Nederlandse meiden. Sommige kende ik al, maar de meesten niet. Super gezellig zitten kletsen met alle meiden. Na 3 uur daar gezeten te hebben, besloten we met een deel van de groep om bij de pizzaexpress wat avond te eten :) We hadden niet gereserveerd, maar gelukkig hadden ze een plekje voor ons! Helemaal blij waren wij. Halverwege het eten merkten we dat de ober steeds ongeduldiger werd. Hij bleef maar vragen of we al klaar waren etc. Het gaf ons nogal het gevoel dat hij ons weg wilde hebben. Dit eet toch best wel vervelend. Toen ons eten op was, zijn we dan ook maar meteen weggegaan. Toen kon de ober overigens wel weer vriendelijk lachen naar ons…

De afgelopen week heb ik niet veel spannende dingen gedaan. Ik had 2 dagen een ziek kind en was zelf ook niet helemaal fit. Gelukkig was ik dinsdag wel fit genoeg om samen met Janneke en haar hostkindje naar het National History Museum te gaan. Haar hostkindje is 2 jaar oud. Dit betekende dus veel achter hem aan rennen en langs de dinosaurussen lopen. Veel van het museum heb ik dus niet gezien, maar het was wel gezellig! Daarnaast ben ik deze week eindelijk officieel begonnen met sporten bij mijn sportschool. Ik kreeg een trainingssessie met een personal trainer aangeboden, dus afgelopen had ik een half uur training van hem. Omdat ik soms wat last van mijn rug heb, wilde hij oefeningen doen met de focus op mijn rugspieren etc. Ik dacht; oooh, dit doe ik even. Gheghe. Niet dus. Ik kan nog steeds niet normaal lopen of wat dan ook. Alles doet pijn, haha. Wel heerlijk getraind overigens.

Vrijdagavond had ik met een deel van de Nederlandse meiden afgesproken om naar de Nederlandse pub te gaan. Het is de enige in Londen en ze serveren er dus bitterballen en kroketten…jaa, dat lees je goed! Helemaal vrolijk kwamen wij er aan. Samen met Juliëtte en Daniëlle besloot ik voor een fles wijn te gaan en bestelden we een portie bitterganituur. En toen vertelde ze ons dat ze het op dat moment niet mochten serveren, omdat de voedselkeuringsdienst van Engeland niet wist waar het vandaan kwam, dus dan mag het niet geserveerd worden. Meeh, zo jammer! Dus uiteindelijk bestelden we maar nancho’s en garlic bread. Ook lekker, maar we hadden zin in bitterballen!

Het is trouwens wel een perfect excuus om over 3 weken weer terug te gaan, haha. Ze draaiden gelukkig wel Nederlandse muziek, dus wij zongen (gilden) keihard mee. De Engelsen keken ons aan alsof we gek waren, maar wij hadden de grootste lol! De laatste trein die Monique en ik konden nemen, vertrok om 00:18. Gelukkig gingen de laatste treinen/metro’s van de rest ook rond die tijd, dus om kwart voor twaalf liepen we de pub weer uit. Monique en ik waren allebei best moe, dus we waren blij met het idee dat we over een uurtje ongeveer thuis zouden zijn. Ha, hadden we gedacht…Ook hier kennen ze vertragingen. We hebben twintig minuten stil gestaan bij een station. De machinist riep om waarom, maar niemand kon het goed verstaan, dus we hadden allemaal iets anders gehoord. Ik dacht dat het lag aan werkzaamheden waarmee ze te vroeg waren begonnen (dat is trouwens best onhandig, haha), maar de vrouw naast mij dacht dat het lag aan een andere trein die kapot was. Gelukkig reden we na twintig minuten verder en was ik om half twee weer thuis. Snel mijn bedje in want de dag erna (gisteren) dus, had ik om 11 uur alweer afgesproken in de stad met Monique, Daniëlle en Juliëtte. Het was even lastig, maar uiteindelijk stonden we om 11 uur allemaal weer frist en fruitig op Westminster Underground Station. Vanaf daar hebben we langs de Big Ben over de burg gelopen. Vanaf daar zijn we langs de Thames richting de Tower Bridge gelopen. Dit is ongeveer een uurtje lopen. Gelukkig was het prima weer, dus al kletsend hebben rustig aan gedaan. Bij de Tower of Londen hebben we vervolgens bij The Wetherspoon gegeten. Dit is overgerigens een hele goede tip voor als je in Londen bent. Het is een super leuke pub en ontzettend betaalbaar. Hij zit door heel Londen, dus dat is altijd fijn! Julliëtte en Monique gingen voor de fish en chips en Daniëlle en ik gingen voor een burger. Na 2 uur daar gezeten te hebben, moesten Julliëtten en ik toch echt richting huis, want we moesten allebei oppassen.

Gisteravond heb ik dus opgepast. Het voordeel van hier oppassen is dat ik gewoon naar bed kan als ik wil. Vrijdagavond was het laat geworden, dus gisteren lag ik er heerlijk op tijd in! Vanmorgen ging ik naar Teddington Baptist Church. Gistermiddag was er een speciale dienst voor Hongaarse mensen in Londen. Hun voorganger ging vandaag voor en ook hun band speelde. En wauw, wat was dat gaaf! Ze konden heel goed spelen en zingen en we zongen super mooie en leuke nummers. De voorganger sprak redelijk simpel Engels, dus ik kon het ook super makkelijk volgen! Daarna weer naar de Sunday Lunch geweest en dat was zoals gewoon weer erg gezellig en lekker! Elizabeth kan super goed koken en vooral haar dessert zijn delicious! Dit kaar had ze een pruimentaart en een banoffe taart. Dat is een taart met banaan en toffee. Oh wauw, zo lekker! Inmiddels is het alweer donker en is mijn weekend ook bijna weer voor bij. Aankomende weekend heb ik echt mega veel zin in, want dan komen mijn lieve vriendinnetjes Esther en Gerlinde. AAAH ZOOOOO VEEL ZIN IN! De rest van de week ga ik proberen om door de spierpijn heen te sporten, nog wat af te spreken met mensen en mijn koffer in te pakken voor volgend weekend!

Liefs, Es

Het leven als au pair ~ 10 ~ Eindelijk een bankrekening!

Woensdag 14 januari tot maandag 26 januari

Hallo lieve mensen!

Ohoh, ik ben ontzettend vrolijk, want IK HEB EINDELIJK EEN BANKREKENING! Haha, dit klinkt natuurlijk heel suf, maar geloof me; als je er 4 maanden bezig bent om er eentje te krijgen dan ben je heel blij als het eindelijk gelukt is. Daarover strakjes meer. Eerst neem ik jullie weer mee naar mijn avonturen van de afgelopen weken.

Woensdag had ik met lieve Maus afgesproken in Kingston. Zoals gewoonlijk begon onze ochtend bij de Starbucks en gingen we daarna door naar de Hema. Meestal kopen we niks bij de Hema, maar het is gewoon ontzettend leuk om door de winkel heen te lopen en allemaal Nederlandse dingen te zien liggen. Na in nog meer winkels geweest te zijn, gingen we naar de supermarkt. Maus moest schouderkarbonade hebben en ze wist niet zeker hoe het eruit zag. Ik had wel ongeveer een idee, dus samen gingen we naar de Waitrose. Daar vonden een bakje met daarin, naar mijn mening, schouderkarbonade. Maus geloofde me alleen niet, dus ze wilde het op internet opzoeken. De Waitrose in Kingeston zit alleen onder de grond, waardoor we geen verbinding hadden. Dus Maus de winkel uit en het opgezocht. Uiteindelijk bleek ik, zoals gewoonlijk, gelijk te hebben, gheghe. Daarna hadden we allebei ontzettend zin in een wafel, dus gingen we naar een wafelzaakje en aaah, dat waren de lekkerste wafel ooit! Ik had er eentje met aardbeien en slagroom en Maus eentje met ijs, mjam.

De donderdag en vrijdag waren weer eens van die luie dagen waarop ik niet zoveel bijzonders deed. Het is allemaal vermoeiender dan je zou denken..:) Zaterdag ging ik, alweer, met Mausje op pad. We gingen richting Westfield dit keer. We waren er al wel eens eerder geweest en dat is dat gigantische winkelcentrum. De vorige keer dat we er waren was het helemaal in kerststemming en was er een grote schaatsbaan. Dit was er nu allemaal niet meer en in plaats van een schaatsbaan stonden er vooral veel stoelen en banken om op te zitten. Dat vonden wij wel prima. We hebben uiteindelijk niet heel veel gewinkeld, maar vooral op een bankje gezeten en lekker gekletst. ’s Avonds besloten we om te gaan eten Byron burgers. Ik had daar samen met mijn tante gegeten en ik vond dat Maus er ook eens moest eten. En Maus was ook helemaal enthousiast!

Op zondag ging ik weer naar de kerk in Teddington. Na de dienst werd ik uitgenodigd bij een familie om daar te komen lunchen. Het was een wat ouder echtpaar en ze vertelden dat ze al jaren studenten en andere mensen uitnodigden om bij hun te komen eten. Er was nog een meisje van 24 en een wat oudere man. De oude mannen vertelden ons allemaal leuke verhalen van wat ze allemaal hadden meegemaakt. Zo leuk! We aten een geroosterde kip, gebakken aardappels en heel veel groenten. Als dessert had Elizabeth, de vrouw, twee soorten taarten gemaakt. Eentje was iets met appel en peer en de ander was een soort tiramisu, maar dan met banaan in plaats van lange vingers. En wauw, dat was allemaal zo ontzettend lekker! Nadat we nog lang hadden zitten kletsen ging ik rond 5 uur pas naar huis.

Maandag begon de normale werkweek weer. Tijdens het ontbijt ’s ochtends klaagde een van de meisjes dat ze heel erg buikpijn had. Die bleef uiteindelijk thuis van school, dus de rest van de dag kon ik eigenlijk niet zoveel doen. We hebben samen een film gekeken en verder heeft ze veel op bed gelegen. Verder kwam op maandag eindelijk mijn brief binnen met mijn National Insurence Number. Ohoh, wat was ik toch blij! Meteen de bank gebeld en aan de telefoon een account geopend. Ik moest de volgende dag dan nog even langsgaan om mijn paspoort te laten zien en mijn proof of adress, wat dus de brief met mijn number was. Helemaal blij ging ik dinsdagmorgen naar de bank toe. Toen ik daar aankwam, werd ik vriendelijk ontvangen door een medewerker. Hij zou de laatste dingen afhandelen en dan zou ik mijn rekening kunnen openen. Toen hij vroeg om mijn proof of adress pakte ik mijn brief en liet die aan hem zien. Hij keek er naar en zei toen: ‘Sorry, maar dit is geen proof of adress.’ Uuh, wacht..wat..sorry? Wat zegt u? Vol verbazing keek ik hem aan. Gisteren aan de telefoon werd mij nog verteld dat het voldoende was. Hij liet mij een document zien waarin stond dat het niet genoeg bewijs was. Veel medewerkers bij de bank wisten dat alleen niet. Boos vroeg ik aan hem hoe ik het dan moest bewijzen. Want dit was nu al de tweede keer dat het gebeurde. Hij vertelde mij dat ik een gasrekening moest hebben. Ik probeerde hem uit te leggen dat dat niet mogelijk was, maar hij zei dat hij me niet verder kon helpen. Helemaal gefrustreerd en teleurgesteld liep ik weer naar buiten. ARRRGH! Dinsdag meteen een andere bank gebeld en daar was het wel voldoende. Voor de zekerheid het nog 3 keer nagevraagd, maar dat moest voldoende zijn. Gelukkig kwam Maus daarna langs om me op te vrolijken. We hebben eerst een rondje gelopen door Twickenham, waar we een taartje aten, en daarna zijn we even naar mijn huis gegaan en hebben we gezellig gekletst. Dit maakte me gelukkig een stuk vrolijker!

Omdat ik graag al wel wilde beginnen met sporten belde ik de sportschool met de vraag of ik alvast kon beginnen en dan later mijn bankrekeningnummer kon geven. Dat was prima, dus woensdag tot vrijdag heb ik elke dag even lekker een tijdje gesport. Daarna een lekker salade gemaakt en ik was weer helemaal gelukkig! Ohja, salades maken zijn mijn nieuwe obsessie. Er is zoveel mogelijk en het is zooo lekker. Vrijdag was het ontzettend koud hier, brrr. Helemaal ingepakt ging ik na het afzetten van de meisjes richting de kerk. Ik had daar met iemand afgesproken om het even over de kinderclub te hebben en we besloten dat we in een koffietentje zouden gaan zitten, want buiten blijven was geen optie.Samen met haar heb ik een uurtje gezellig zitten kletsen over van alles en nog wat. Ze konden mijn hulp goed gebruiken, dus aankomende vrijdag nog even een officieel gesprek en dan kan ik zo snel mogelijk beginnen!

Janneke had ik al een tijdje niet meer gezien, dus zaterdag zou ik met haar naar het National History Museum gaan. Onderweg in de trein at ik mijn heerlijk lunch uit mijn mega toffe bakje. Ik heb een lichtelijke obsessie voor bakjes, haha.

Toen we daar aankwamen, was de rij ontzettend lang, dus besloten we iets anders te gaan doen. We pakten een bus naar Oxford Street en hebben daar een rondje gelopen. Het was buiten nog steeds redelijk koud, dus kwam Janneke met het idee om naar het museum of London te gaan. Dit is een museum die de hele geschiedenis van Londen verteld, op zich vrij logisch. Ik vond het echt heel erg leuk om te ontdekken wat er zich allemaal heeft afgespeeld hier. ’s Avonds hebben we nog lekker lang zitten kletsen en wat gegeten bij de Nando’s. Vanaf daar pakte ik de sneltrein terug naar Twickenham. Zo fijn dat die rijdt. Het kost me dan maar 23 minuutjes! Zondag ging ik na de dienst weer lunchen bij dezelfde mensen en dit keer was er ook een meisje van 20 bij die voor lerares aan de universiteit hier studeert. Zo leuk om weer nieuwe mensen te ontmoeten! Ik was alleen redelijk moe, dus dan gaat het Engels praten opeens een stuk minder, haha. We hebben het over van alles gehad, maar vooral over de verschillende systemen in Nederland en England, zoals het rechtssysteem en het schoolsysteem. Erg leuk, maar ook vrij lastig. Want hoe leg je normaal het schoolsysteem in Nederland uit? Met zulke gesprekken merk ik wel dat Engels niet mijn moedertaal is. In grote lijnen volg ik het gesprek wel, maar sommige woorden en vooral uitdrukkingen herken ik gewoon totaal niet. En in combinatie met vermoeidheid was dat geen goede combinatie, haha. Gisteravond dook ik dan ook snel mijn bed in!

Vanmorgen had ik, na het afzetten van de girls op school, een afspraak bij Barclays. Ik werd daar gelopen door een superaardige vrouw en ik heb dus eindelijk mijn bankrekening! Aaah, ik ben zo ontzettend blij ermee! Dat betekent dat ik nu dus echt een abonnement kan nemen op de sportschool, een cursus kan gaan doen en dat soort dingen! Wiehoeeeeeee!

Toen ik naar buiten stapte bij de bank regende het en iedereen liep heel chagrijnig over straat. Iedereen behalve ik! Ik liep als een soort overblije dodo over straat te huppelen. Ik laat een beetje regen deze geweldige dag niet verpesten!

Ohja, ik heb zojuist mijn douche gesloopt…oops. Hij wil op de een of andere manier niet meer uit. Geen idee hoe ik dat nou weer voor elkaar heb gekregen, maar dat is best onhandig, haha.

Ohja 2.0. Ik weet wat ik ga studeren. Denk ik. Nee, ik weet het wel zeker! Ik ga gewoon voor Voeding en Diëtetiek! Ik heb een mail gestuurd dat ik graag dit jaar wil starten. Ze hebben alleen nog niks terug gestuurd…:(

Ohja 3.0. Dit kreeg ik van de week van de jongste kindjes. Te lief!

Ik wens jullie allemaal een stralende dag vanuit het natte, grauwe Londen!

Liefs, Es

Het leven als au pair ~ 9 ~ Van Nederland naar Engeland

Donderdag 1 januari tot woensdag 14 januari

Hallo lieve mensen!

Jaja, ik leef nog! De afgelopen 2.5 week heb ik niks van me laten horen, omdat ik het uuh..druk had? Oke, stiekem niet. De waarheid is dat ik gewoon heel hard genoten heb ik Nederland en bezig was met van (soms) nuttige dingen in Engeland. De 2 weken in Nederland ging echt veel te snel voorbij. Ik heb lang niet iedereen gezien die ik wilde zien en ik was nog lang niet uitgerust.

Tijdens mijn laatste update waren wij op vakantie met vrienden in Ardennen om oud en nieuw te vieren. Van dinsdag tot vrijdag was ik (de rest van vrijdag tot vrijdag) daar en ik moet zeggend dat dat prima beviel.

Toen we vrijdag terug kwamen, had ik nog 2 dagen thuis. De zaterdag heb ik gevuld met het opzoeken van Joanne en langsgaan bij mijn opa en oma. Zondagmorgen gingen we naar onze kerk en ’s middags reden we alweer naar het westen toe. Ik bleef daar namelijk bij familie slapen, omdat ik om 10:00 vanaf Rotterdam vloog. In Zetten zouden de treinen niet op tijd rijden, dus ik bleef bij mijn opa en oma slapen. Van de rest van de familie moest ik dus zondagavond al afscheid nemen.

Maandagmorgen stond ik dus al vroeg op Rotterdam Airport. Voor de mensen die daar nog nooit zijn geweest; het is klein. Heel klein. Doordat het zo klein is gaat het allemaal erg snel. Mijn bagage kon ik na 5 minuutjes wachten inchecken en ik was met 2 minuten door de douane. Omdat het zo klein is zaten gate 1, 2 en 3 in dezelfde ruimte. Een vlucht naar London City vanaf gate 2 was vertraagd, dus de hele ruimte zat stampvol mensen. Gelukkig konden wij na een tijdje boarden. De vorige keer vloog ik in een heel groot vliegtuig dat bijna helemaal leeg was, super chill. Nu zat ik in een bomvol vliegtuig. Zo vol dat de bagagelockers boven ons hoofd na een tijdje helemaal vol zaten en er niks meer bij kon. Dus de stewards en stewardessen hard puzzelen om alles mee te kunnen krijgen. Na 10 minuutjes hard nadenken, paste het en konden we vertrekken! Iedereen zat vol ongeduld te wachten tot de piloot zou melden dat we op gingen stijgen. Toen piloot begon te praten, zei hij echter iets heel anders. Er moest een rouwauto passeren over de runway, dus we moesten wachten. Iedereen keek elkaar een beetje verbaasd aan…hadden we dat goed gehoord? Ik zat aan de goede kant van het vliegtuig, dus ik zag inderdaad dat er een auto over de runway reed en daarna onder een saluut van de brandweer door. Vervolgens kwamen er 4 kleine vliegtuigjes heel laag overvliegen. Heel bizar. Later stuurde Opa een berichtje uit het AD door dat een man van de vliegclub van Rotterdam was overleden en dat hij zo een laatste eerbetoon kreeg. Daarna konden we vertrekken en vertrok ik weer richting Londen. Het was jammer genoeg heel erg bewolkt, dus ik kon niks van Nederland of Londen zien, maar boven de wolken scheen het zonnetje! Na een uurtje waren we alweer geland en kon ik mijn mooi grote groene koffer weer ophalen. Het is trouwens het slimste idee ooit geweest om een groene te kopen, want ik herken hem altijd tussen al die honderden zwarte koffers. Vanaf Heathrow ging ik zelf weer naar huis en dat is prima te doen. 1 halte met de metro en daarna 25 minuutjes met de bus. Het lastige was alleen dat ik dus mijn grote koffer mee had die 20 kilo woog. Uiteindelijk is het me gelukt, maar ik heb dat nog een aantal dagen gevoeld.

De rest van de maandag en dinsdag stonden vooral in het teken van koffer uitpakken, dozen die mijn ouders hadden meegenomen uitpakken en alles weer opruimen. Woensdag had ik met een nieuw meisje afgesproken, die vlak bij de school van de jongsten woont. We hebben anderhalf uur door een super mooi park gewandeld en daarna bij haar thuis fruitsalade gegeten. Super gezellig en zo leuk om nieuwe mensen te ontmoeten!

Donderdag had ik afgesproken met Maus! En zoals gewoonlijk gingen we winkelen en eten, want tja..dat kunnen we goed. We liepen een rondje door Kingston en gingen daarna naar de Pizzaexpress. En dat was zo lekker! Echt de Pizzaexpress moeten we ook in Nederland krijgen. Hij zit hier gewoon overal en dat is zo handig! Nadat we weer hadden bij gekletst, ging Maus naar huis en ik ging nog even wat dingetjes kopen. De rest van het weekend zat ook vol met Maudi, want vrijdagavond had ik met haar en Alana afgesproken op London Waterloo Station. Daar zijn we uiteindelijk een pub in gegaan. We haalden er de gemiddelde leeftijd zeker 10 jaar omlaag, maar dat mocht de pret niet drukken. We namen alle 3 een appelcider en hier krijg je dan een flesje van 600 ml. Maus, onze alcohollist, dronk het allemaal op, maar Alana en ik kregen het na een tijdje niet meer weg.

In een van mijn vorige blogs vertelde ik dat ik naar een school was geweest waar ik graag een cursus wilde volgen. Ze zeiden dat dat toen niet kon, omdat ik nog maar 18 was. Zaterdag was daar een open dag van en ik ging er weer heen, want ik wilde ze overtuigen dat ik dat kon. Uiteindelijk heb ik nu toestemming om een kookcursus te gaan doen. Yeah, dat is dus gelukt. Nu moet ik van de week even langs om mijn inschrijving officieel te maken en dan ga ik ze hopelijk ook nog even overtuigen dat ik ook best een management cursus kan doen…Daarna ging ik helemaal vrolijk weer op pad, want ik had weer afgesproken met Maus en Alana. Dit keer om naar de Ikea te gaan! Nadat ik 50 minuten heel zielig en alleen op een bankje had gezeten op Waterloo, omdat ze allebei problemen met het ov hadden, gingen we verder reizen. In de Ikea begonnen we met, kan ook niet anders, gehaktballetjes, mjam! Daarna de winkel in. We zagen zoveel mooie droomkeukens, bedden en banken, maar daarvoor waren we hier niet. Ik wilde graag ladeverdelers, een kledingrek en opbergdozen. Na een paar uur door de Ikea gedwaald te hebben, stonden we weer buiten met een heleboel spullen.

Tegenover de Ikea zat een mega Tesco waar ze, naast eten, van alles verkochten. Maus en Alana wilden daar graag heen, dus hup, wij met een winkelwagentje vol Ikeaspullen die Tesco in. Daar vonden alle drie wat leuke broeken om te lezen. Vervolgens kwamen we langs de schappen met buitenlands eten. Ze gingen beiden helemaal los op het Amerikaanse snoep. Ik had van de meeste dingen nog nooit gehoord, dus ik was verbaasd dat Oreo’s hadden met pindakaassmaak en met mintsmaak. Uiteindelijk lag de hele toonband vol met snoep… Na al dat winkelen hadden we trek gekregen, dus gingen we naar de Nandos. Ik was daar nog nooit geweest en het was ZO LEKKER. Gerlinde, een vriendinnetje in Nederland, riep al maanden dat ik erheen moest en nu snap ik waarom! Nadat we onze buikjes hadden vol gegeten, wilden we naar huis. Normaal gesproken niet zo’n probleem, maar nu had ik 1 bouwpakket van een kledingrek, 2 grote kartonnen om dozen van te vouwen en een tas vol spullen. Het was een uitdaging, maar ik heb het allemaal mee naar huis gekregen!

Zondagochtend ging ik eerst naar de kerk in Teddington en heb ik aangegeven dat ik daar graag wil helpen bij de kinderclub. Aanstaande week heb ik daar een afspraak voor, dus de kans is groot dat ik dat mag gaan doen! (: Daarna ging ik naar Camden Town, want daar had ik afgesproken met Janneke. Camden Town is eigenlijk een hele buurt vol met marktkraampjes met van alles en nog wat. Kleding, antiek, eten en ga zo maar door. We namen allebei een fruitspies, voor de vitamientjes, met chocola, omdat het kan. In de metro hoorde ik iemand zeggen dat op Trafalger Square die middag een stil protest zou zijn voor de aanslagen op Parijs. We besloten daar heen te gaan om te kijken hoe dat zou zijn. Er stonden een paar duizend mensen, maar het was harstikke stil. Zo bijzonder. Er waren, natuurlijk, heel veel Franse mensen, maar ook een heleboel Engelse. Ze projecteerden op een gegeven moment de Franse vlag op de muur van de National Gallery. Kippenvel. Er liep natuurlijk ook veel politie rond, want iedereen is hier in Londen toch best wel bang voor een aanslag. Zeker nu het zo dichtbij is gekomen.

En toen was het weekend alweer voorbij…Maandag had ik een afspraak voor mijn National Insurence Number. Maar uhh, Es, die afsrpaak had je toch al gehad?! Ja, klopt…Maar de kopieermachine deed het bij mijn formulier niet en toen was er dus niks aangevraagd. Zucht. Ik zat dus weer in de bus richting het kantoor daar. Gelukkig werd ik hierdoor veel sneller geholpen en stond ik, na wat boze blikken van wachtende mensen, na een half uurtje alweer buiten. De vrouw zei dat ik het nummer het einde van de week zou moeten hebben..fingers crossed. De zon scheen trouwens heel mooi en ik vond mijn lunchbox te awesome, dus die moest ik beiden even vasteleggen :)

En nu heb ik me al twee dagen opgesloten in huis. Oke, nee, niet helemaal waar, haha. Gisteren was een van de kinderen ziek, dus ik bleef thuis bij haar. De bussen hielden een staking, dus ik moest de kids met de trein naar school brengen. Dit duurde iets langer. Iets dat normaal gesproken geen probleem is, maar als een kindje buikpijn heeft, is het zo zielig om de telkens mee te moeten nemen. We hebben overdag samen een filmpje gekeken en die afleiding deed haar wel goed. Gelukkig is voelde ze zich vandaag weer beter en kon ze weer naar school! En inmiddels had ik alweer een lange to-do-list, dus die ben ik vandaag aan het afwerken. Haha, dat klonk heel wijs, maar het stelt niet zo veel voor eigenlijk. Hij bestaat vooral uit boodschappen, mensen die ik moet mailen en dat soort dingetjes. De rest van de week heb ik niet meer zo heel veel gepland. Morgen afgesproken met Maus en de rest zie ik wel!

Ik heb verder niks gefilmd, want mijn mobiel is een beetje raar aan het doen. De batterij gaat met 3 uur leeg en hij valt uit, terwijl hij nog 50% is. Eerst dat dus even fixen voor ik weer kan filmen!

Ohja, Gelukkig Nieuwjaar nog!

Liefs, Es

Het leven als au pair ~ 8 ~ Familie in Londen en weer naar Nederland!

Zaterdag 20 december tot woendag 21 december

Hallo lieve mensen,

IK BEN WEER IN NEDERLAND! WIEHOE!! Zo, dat moest er even uit. Mijn vorige post schreef ik op vrijdagavond en ik heb jullie toen niet verteld dat mijn ouders kwamen. Dit heb ik expres gedaan, omdat het natuurlijk niet zo slim is om op internet te zetten dat je ouders niet thuis zijn ;) Dus ik kon er nog niks over op mijn blog zetten, maar ze zouden zaterdagmiddag rond lunchtijd in Londen aankomen met de auto. We zouden dan met z’n allen tot dinsdag daar blijven en dan weer terug rijden naar Nederland. Hieronder staat nog de beloofde vlog van de vorige weken!

Zaterdagochtend werd ik stuiterend wakker, want ik had er onwijs veel zin in! Nadat ik in de ochtend mijn tas had ingepakt en alle cadeaus had ingepakt, ging ik de tafel dekken. In de vlog hieronder kunnen jullie zien hoe dat er ongeveer uitzag. Ik had beloofd om een lekker lunch voor hun te maken, zodat ze die konden eten als ze aankwamen. Toen ze er eindelijk waren hebben we elkaar natuurlijk eerst even geknuffeld en daarna gingen zij de auto uitladen. Ze hadden nog een heleboel spullen voor mij meegenomen. Mijn gitaar, dwarsfluit, kleren en nog meer zooi. Nadat we dat allemaal opgeruimd hadden, konden we gaan lunchen. Ik had scones, pancakes en mince pies gekocht en tijdens de lunch pakten zij hun cadeaus uit. Super leuk om hun reacties te zien. We sliepen allemaal in hetzelfde hotel vlakbij het station van Twickenham, dus we gingen daarheen om even in te checken en de spullen te droppen. Vervolgens besloten we om naar Kingston te gaan. De rest van de middag hebben we daar rondgelopen en heb ik ze de omgeving daar laten zien. ’s Avonds heerlijk gegeten bij een Thais restaurant aan de rivier. Ik vond het zo leuk om weer bij elkaar te zijn, maar het voelde ook wel apart na 3 maanden. ’s Avonds heb ik samen met mijn vader en broertje nog een potje Junglespeed gedaan op hun kamer en daarna ging ik ook lekker mijn bedje in.

De volgende ochtend werd ik wakker van Judith, mijn jongste zusje, die al vol enthousiasme de hotelkamer doorstuiterde, omdat ze graag in bad wilde. Terwijl zij in bad zat sliepen Sophie, mijn andere zusje, en ik nog even verder. In de ochtend ontbeten we met de overgebleven scones van de dag ervoor en daarna gingen we naar de kerstdienst van de kerk in Teddington. Gelukkig kenden mijn zusjes het kerstverhaal, dus ze konden het enigszins volgen. Daarna weer met de trein richting de stad! Vanaf Waterloo hebben we langs de Londen Eye, de Big Ben en de Horse Guards gelopen. Sophie wilde graag naar het British Museum, want daar ligt de Rosetta Stone. Vanaf de Horse Guards pakten we dus een bus richting het museum. Dat museum is echt gigantisch groot en er ligt zo enorm veel. De meeste musea in Londen zijn echter gratis, dus dat is wel ideaal. Dan kun je ook naar binnen voor een uurtje of als je 1 bepaald item graag wilt zien. Nadat we de steen hadden gezien, gingen we nog even door naar de Egyptische oudheid. Daar stonden een heleboel mummies tentoongesteld. Echt zo bizar om te bedenken dat daar echte skeletten in zitten…De mensen waren toen trouwens echt super klein! Na het museum waren we allemaal wel een beetje moe, dus we pakten een bus richting de Tower Bridge, want die wilden ze ook graag zien. Nadat we erover heen hadden gelopen, wilde ik graag een familiefoto maken. Dus een random voorbijganger gevraagd of ze een foto van ons wilde maken. Helaas was het al een beetje schemerig en was de foto scherp gesteld op de brug en niet op ons, maar we hadden een foto!

Vanaf daar hebben we de bus gepakt en nog een rondje gelopen in Covert Garden. Dit blijft zo'n leuk stukje van Londen! Daarna was iedereen ontzettend moe en wilde we graag weer terug naar het hotel. Daar aangekomen besloten we om bij mij thuis te gaan koken, omdat er nog wat dingen in de koelkast stonden die op moesten. Mam en ik wilden naar de supermarkt, maar die was al vroeg dicht omdat het zondag was. Gelukkig was de avondwinkel nog op en met de daar gekochte dingetjes hebben we uiteindelijk nog best een lekker maaltijd kunnen verzinnen! Na de maaltijd was iedereen ontzettend moe en doken we snel weer ons bedje in.

Maandagmorgen maakten we een Engels ontbijtje bij mij thuis, mjam! Daarna met de metro richting Buckingham Palace. Daar was ik zelf nog niet geweest, dus ik vond het erg leuk om iets te doen wat ik zelf nog niet had gezien. De wisseling van de wacht hadden we netgemist, maar daardoor was het wel redelijk rustig. Na denodigefoto’s gingen we door

naarWinterwonderland.Het was daar redelijk druk, dus we liepenalleen een rondje. Ik vond dat ze toch echt wel de kerstetalages van Harrods moesten zien, dus met de hele familie gingen we weer op pad. In Harrods was het nog drukker dan in Winterwonderland en iedereen was moe en hangerig, dus al snel hielden we het voor gezien. We bedachten dat het nog wel leuk was om Oxford Street te zien en langs M&M’s World te lopen. De bus stond op Oxford Street zo vast, dat we op een gegeven moment maar besloten om te gaan lopen, want dat was sneller. Bij de M&M’s World was het, heel origineel, ook erg druk, maar we wisten toch een zakje m&m’s te vullen. Mijn zusjes wilde graag lichtblauwe gemend met donkerblauwe, dus zij mochten hem vullen. Het is wel opletten als je zo’n zakje vult, want voor 100 gram betaal je 2 pond en met m&m’s gaat dat erg snel! Wij moest voor 6 handjes m&m’s 3.50 pond afrekenen…Dan kun je beter gewoon een zak kopen in de supermarkt! Maar goed, daar zitten dan weer geen blauwe in..:) Toen we er weer uit kwamen, was het alweer tijd om naar het hotel te gaan.

Daar hebben we in een soort snackbar in Twickenham Fish and Chips gegeten. Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik alles lust behalve vis! Maar ik vond dat ik het minimaal 1 keer moest proberen voor ik kon zeggen dat ik het niet lekker vond. Ik nam dus ook een bord fish and chips en….ik vond het zowaar lekker! De vis smaakte heel neutraal en eigenlijk totaal niet naar vis! De man achter de balie was ook helemaal blij dat ik de vis lekker vond, haha.

Dinsdagavond zouden we de boot naar Cales hebben rond 6 uur, dus we moesten op tijd weer weg uit Londen. Mijn ouders leek het een leuk idee als we naar Canterbury gingen, want zo zou ik nog eens iets anders dan Londen zien. Hier waren we het allemaal wel mee eens, dus na een ontbijtje in de pub gingen we op pad. Canterbury is echt een heel leuk oud stadje en weer zo anders dan Londen. We hebben wat door het centrum geslenterd en ergens geluncht. We hadden inmiddels besloten om de boot van 5 uur proberen te halen, zodat we een uur eerder thuis zouden zijn. We gingen dus ook weer op tijd weg uit Canterbury. Toen we in Dover aankwamen, reden we langs het strand. Samen met mijn ouders ging ik even uit de auto om het stand op te gaan.

Het strand daar bestaat niet uit zand, maar uit grote kiezels en stenen. Lijkt mij niet echt lekker liggen in de zomer…In de verte konden we het begin van de krijtrotsen zien, dus we waren bijna bij de boot. Gelukkig konden we een boot eerder nemen en na een uur varen (met de bijbehorende misselijkheid) waren we in Frankrijk. Vanaf daar zijn we in een keer naar Nederland gereden en om 23:15 was ik weer thuis!

Ik ben nu dus een week in Nederland en het is zo bizar! Ik dacht dat ik nog niet gewend zou zijn aan Engeland, maar dat had ik mis. Ik kijk er van op als mensen op straat Nederlands praten, ik heb moeite met oversteken (welke kant moest je ook alweer op kijken…), ik praat in de winkels en restaurants etc. Engels tegen de mensen en ga zo maar door! Daarnaast ben ik ook heel erg blij om even in Nederland te zijn. Het is zo leuk om iedereen weer te zien. Afgelopen week heb ik dan ook veel leuke dingen gedaan met vrienden en familie. Het voelt al alsof ik veel langer in Nederland ben, want ik heb al zoveel gedaan! Nu ga ik nog even hard genieten van iedereen hier, want over een week zit ik alweer in Londen.

Liefs, Es